YEET

Het was winter. Het ijsschaatsen was al een poosje geleden. Misschien een week. Hij had met een reden niet meegedaan. Wat een flauwekul! Het enige wat hem interesseerde (grote woorden) was hoe dat de wezens in het meer overleefden. Ze leken vooruit te gaan, niets was blijven steken in tijd. Daarom stond hij nu ook bedachtzaam te kijken naar het meer. Het was erg donker, maar soms zag hij een flits van zilver. Of was het zijn gedachtengang? Naast zijn voet lagen de steentjes die hij verzamelt had. Hoewel zijn ouders niet de beste waren in opvoeden hadden zijn vader en Thisbe toch leuke momenten. Zo was platte stenen ketsen over het water een standaard ding. Hij richtte zijn toverstok erop en liet het steentje met een grote vaart gaan. Benieuwd hoe het was op ijs.

+ Isabella Elara Nephelae