♡ goodnight 'n go

De kat miauwde luit en drukte zijn kopje tegen het hoofd van Lauren aan. Zachtjes giechelde het meisje. “Delish” lachte ze en aaide de kat over zijn warme, zachte lijf “Hoe kan ik zo nou tekenen, als jij met je dikke lijf op mijn schoot zit?” Delish miauwde nogmaals en ging lekker tegen Lauren haar borst aanliggen. Lauren sloeg haar armen over de kat en trok het diertje nog wat dichter tegen zich aan. Het was niet erg, tekenen lukte nu toch niet. Normaal had ze altijd inspiratie, maar nu leek haar hoofd wel een natte doek: er kwam niets uit. Het zou wel door het drukke leven van school komen. Ergens had ze verwacht dat de lessen na de O.W.L. examens minder druk zouden worden, maar niets was minder waar. Het zesde jaar leek drukker dan ook en Lauren merkte aan alles dat ze moe was. Daarom was het ook eventjes fijn om in een 80 xl oversized trui en met een warme kat tegen zich aan buiten in de courtyard te zitten. Ontspannen zat ze op een bankje, tegen de muur van het kasteel aan, met haar knieën hoog opgetrokken. Eventjes haar hoofd helemaal leeg maken, voordat ze weer naar binnen zou gaan.

Haar ogen gleden door de courtyard. Er waren meer leerlingen die duidelijk hetzelfde idee als haar hadden gehad, eventjes een frisse neus halen, voordat ze met diezelfde neus weer de boeken in zouden duiken. Afwezig aaide ze over het hoofd van Delish, tot haar ogen bij een opvallende verschijning bleven hangen. Een jongen, met allemaal tatoeages. Wauw. Gefascineerd keek ze naar de jongen, het zag er echt heel gaaf uit. Alsof ze uit een droom wakker schrok, kwam ze wat overeind. God, dadelijk zag die jongen dat ze hem zo wat met een open mond stond aan te staren. Lauren keek, met al rood gekleurde wangen, de andere kant op. Toch werden haar ogen weer getrokken naar de jongen. Zijn kaaklijn zag er uit alsof het een stuk papier door kon snijden, zo scherp. En opeens kreeg ze een idee.

Ze moest wel voorzichtig te werk gaan, want als het op zou vallen, dan zou ze er misschien wel problemen mee kunnen krijgen. Niet iedereen vond het even leuk namelijk, wat ze nu ging doen. Voorzichtig zette ze Delish naast haar neer en kwam wat naar voren, reikte naar haar tas en haalde haar schetsboek tevoorschijn, samen met wat potloden. Ze zette haar schetsboek tegen haar opgetrokken knieën en zo sneaky mogelijk liet ze haar blik over de jongen glijden. Met snelle potloodlijnen probeerde ze de jongen zo gedetailleerd mogelijk na te schetsen. Het was lastig om met een schets zijn perfecte kaaklijn zijn recht aan te doen. Later, in de leerlingenkamer, zou ze de tekening wel perfectioneren. Maar ze wist niet hoe lang de jonen hier zou blijven zitten en ze wilde de tekening echt wel af krijgen. Na ongeveer twintig minuten keek Lauren met een glimlach naar haar schets. Het zag er goed uit, je zag overduidelijk dat het de jongen was. Het schetsblok legde ze bij haar voeten, vergat het in haar haast dicht te doen.

Vervolgens haalde ze een kleiner kladblokje. Met een paar snelle potloodstrepen had ze een arm getekend en begon ze een design te maken voor een getattoeerde sleeve arm, toch stiekem wel haar droom.