Like father, like son [Noah]
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts :: Hogwarts Castle :: Hospital Wing
Like father, like son [Noah]
A lion does not flinch at laughter coming from a hyena.
Met rustige stappen had de jonge Ravenclaw student zijn kamer verlaten. In tegenstelling tot de meeste andere leerlingen woonde zijn vader ook op Hogwarts, waardoor hij zich er niet van kon weerhouden de man af en toe te bezoeken. Noah was niet zijn biologische vader, maar voor zijn gevoel was hij zijn papa. De biologische ouders van Logan, waren overleden in een auto-ongeluk toen hij jonger was geweest; waarna Noah zoals beloofd de zorg op zich had genomen.
Simba, de jonge rode kater die hij van zijn vader had gekregen was uit zijn kamer ontsnapt; wellicht bracht de zes maanden oude kitten zichzelf in de problemen. Hij zag hem er nog wel voor aan in de gordijnen te vliegen. Stiekem was hij dol op het jonge beest; ook al irriteerde de kitten hem soms mateloos. Met een serieuze blik in zijn ogen volgde hij de bekende route in de richting van de ziekenzaal. Daar waar zijn vader aan het werk was, het was soms ongelofelijk wat de studenten voor elkaar kregen. Al waren ze in goede handen bij zijn warme ouderfiguur.
Even bleef hij stilstaan voor de bekende deur; waarna hij er zachtjes op klopte. Meteen daarna duwde hij deze open en keek hij de volwassen Wizard met zijn tweegekleurde ogen aan. Een veranderde hij sinds hij bij Noah woonde in een blauwe kleur terwijl de andere bruin bleef, zoals zijn vader Logan Senior ook had gehad. "Dad!" Klonk er op zijn nog kinderlijke stem. Over enkele jaren zou hij de baard in de keel krijgen. Snel stapte hij op de grotere man af waarna hij hem kort een knuffel gaf. "Did Simba break in here, again? He escaped." Vervolgde hij terwijl hij Noah met een onderzoekende blik aan keek. Simba was wel vaker de ziekenzaal in gerend, dat jonge beest was altijd op zoek naar avontuur.
@Noah Thompson || words: 305
icon + karakterkaart :
IC :
8
Posts :
11
Name :
Butter
Re: Like father, like son [Noah]
Life is beautiful
Vandaag was het eigenlijk vrij rustig. De kalmte voor de storm. Hopelijk niet. Het was de afgelopen dagen zo druk geweest. Mensen die door de eerste sneeuw vaker waren uitgegleden en dat soort zaken. Maar ook de typische Quidditch letsels waren weer omhoog gekomen nadat de try outs voor de teams waren begonnen. Niet het meest fijne voor de studenten om mee te maken als er een beuker op je af kwam vliegen. Maar hey, uiteindelijk was hij er om ervoor te zorgen dat niemand een been ging verliezen of zo.
Een zacht geklop doorbrak de stilte die er in de ziekenzaal heerste. Met een klein fronsje keek hij op. Een klein jongetje duwde de zware deur open. Bijna meteen verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. ‘Junior! What brings you here?’ Vroeg hij verbaasd. Een bezoekje van zijn peetzoon was zeker een aangename verassing. Maar hij had het vage gevoel dat het wel om een bepaalde reden was. Een reden die zich deze ochtend in zijn kantoor had laten gelden. Noah was vanochtend zijn kantoor binnen gegaan om overal verscheurde papieren te vinden en een gordijn dat half was los getrokken. De schuldige bevond zich ook in zijn kantoor. De kleine kater die hij aan Logan cadeau had gegeven. ’Aha, that’s why you are here.’ De man moest even lachen. ’You’ve got to tame that little lion you got. Otherwise I’m going to use him as my papershredder.’
Re: Like father, like son [Noah]
A lion does not flinch at laughter coming from a hyena.
Zijn vader had het af en toe rustig, zeker zolang de studenten niet in al te veel problemen kwamen op Hogwarts. Hijzelf deed altijd zijn best zijn Noah niet bezorgd te krijgen; hij was dan ook liever niet al te opvallend, ook al behield hij natuurlijk een soort trots op bepaalde vlakken. In tegenstelling tot de zus van zijn vader was hij niet al te avontuurlijk; ook al kon hij zichzelf natuurlijk wel in de problemen werken. Iets dat hij vandaag niet hoefde, immers was Simba ontsnapt en kon dat jonge dier zichzelf in alle bochten en gaten wringen die mogelijk waren. Het was een lief en speels katertje, maar ook een hand vol werk voor een jonge student. Hij kon er nog om lachen, zolang zijn kat niet iedereen in een hoek dreef. Zachtjes had hij op de deur geklopt, voordat hij de zware deur open duwde om zijn vader te zien. Bijna meteen verscheen er een brede glimlach op het gezicht van de volwassen man. Hij had hem dan ook gemist, het was goed om zijn vader nog te kunnen zien. Ook al werd hij iets zelfstandiger nu hij ook les had op Hogwarts. Hij miste Noah, de warmte en rust die de man onbewust wist over te brengen en de acceptatie van zijn extra gave die hij met zich mee bracht. Ook al was de man niet zijn biologische vader, zag hij hem wel zo. Veel herinnerde hij niet over zijn eigen vader en uit liefde voor beide mannen had hij een oog de kleur van zijn vader laten behouden en de andere bijna permanent veranderd naar de helderblauwe kleur die Noah ook droeg. Enkel bij hele heftige emoties konden de kleuren nog wel eens veranderen. ”Junior! What brings you here?” Vroeg zijn vader verbaasd. Het was duidelijk dat hij van harte welkom was in de ziekenzaal, zolang hij natuurlijk niet zwaar gewond binnen kwam. Dan was hij nog steeds welkom maar liever bleef hij gezond en heel. Meteen legde hij zijn vader uit dat zijn ondeugende kater was ontsnapt. Iets dat hij net pas had gemerkt, wellicht was hij al langer weg dan hij had gedacht. ”Aha, that’s why you are here.” Reageerde zijn vader met een lach. ”You’ve got to tame that little lion you got. Otherwise Ii’m going to use him as my papershredder.” Met een frons op zijn gezicht keek de jongen zijn vader aan voordat hij een glimlach probeerde te onderdrukken. Wat had Simba uitgevreten tijdens zijn ontsnapping? ”Sorry, dad. I am glad to know he is alright, though I am worried about the possible things he might have done.” Sprak hij waarna hij grinnikte. Aan zijn vader te zien was het niet al te ernstig. ”Pappershredder you said?” Sprak hij met een lichte humor in zijn toon, al hoopte hij natuurlijk wel dat er geen belangrijke papieren waren vernietigd. ”Maybe I should find a few more toys for him to play with, even though none seem to be interesting enough for him. It seems that normal paper is?” Sprak hij nadenkend waarna hij zijn vader met een betoverende glimlach nog een keer omhelsde. ”I missed you dad.” Sprak hij zacht en eerlijk, hij mocht dan al wel oud genoeg zijn om op Hogwarts te zitten maar dat betekende niet dat hij zijn vader niet miste. De warmte van die man werkte ontspannend en aanstekelijk.Hij was nog steeds dankbaar dat zijn vader de Professoren niet over zijn extra gave had verteld, hij vond het immers prettiger als er niet al te veel aandacht op lag en hij het zelf met de tijd uit zou kunnen leggen.
@Noah Thompson || words: 604