Index
Ylva klakte met haar tong. 'Luna,' sprak ze zangerig, terwijl ze een stukje vlees voor haar op de keukenvloer legde. De kat sprong van het aanrecht en stortte zich gulzig op het gevogelte. Het was beter dat ze op de grond zou blijven zitten azen dan dat er kattenharen in het eten kwamen. Ylva was na het lesgeven direct naar Hogsmeade vertrokken, met de nodige ingrediënten onder haar arm en in het gezelschap van haar trouwe katachtige -die nu modderige pootafdrukjes achterliet op de tegels. Het huisje waar haar ouders waren ingetrokken na haar vaders pensioen van Uagadoe en waar haar kinderen grotendeels opgegroeid waren, voelde nog even warm en vertrouwd. Zelfs zonder de aanwezigheid van haar ouders, die erop uitgetrokken waren om weer een bezoekje te brengen aan Uganda. En zelfs na wat er die week was gebeurd. Daar wilde ze echter nog eventjes niet aan denken. Alles wat belangrijk was, was dat ze haar kinderen hier zo zou treffen en dat ze het nodig vond om weer eventjes met zijn drieën een eenheid te vormen. Natuurlijk groeiden Isabella en Sirius op, en ontwikkelde ze hun eigen interesses en kozen ze hun eigen paden, maar Ylva was ervan overtuigd dat ze elkaar altijd weer op hetzelfde kruispunt zouden treffen; ieder afkomstig van een andere richting, maar het vierde pad hun unanieme bestemming. Thuis.
Gedachteloos draaide ze de kippenboutjes om in de pan. De wind gierde om het houten huisje van haar ouders en druppels begonnen over de ramen te glijden. Ylva was enigszins bezorgd of haar kinderen wel goed aan zouden komen in deze herfststorm, maar goed ze was altijd enigszins bezorgd om haar kinderen. Hoewel dat nooit de trots die ze voor hen voelde zou kunnen overschreeuwen. Ze keerde haar blik van het raam af en focuste haar aandacht weer op de pan. Ze kon niet voorkomen dat haar gedachten afdwaalden, en al snel merkte ze dat ze vurig hoopte dat Marcus op het moment dienst had op Hogwarts. Ze had namelijk zo haar vermoedens dat hij in Hogsmeade woonde en hoe verder hij was verwijderd van haar en haar familie, hoe beter dat voor hen allemaal zou zijn. Een stemmetje begon echter aan haar te knagen. Was het niet Sirius' recht om zijn vader te leren kennen? Al helemaal omdat Isabella dat recht volledig uit handen was genomen? Het belletje van de oven deed haar opschrikken. Dankbaar nam ze de afleiding met twee handen aan, en wel door die in ovenwanten te steken. Ze jaagde een likkebaardende Luna Carina weg zodat ze haar inmiddels goudbruin gebakken pumpkin pasties eruit kon halen. Ylva snoof diens zoete geur op en knikte goedkeurend. Het was nog maar eens zien of het ook echt zou smaken -ze was een uitmuntende astronome maar als het op koken aan kwam zou ze nog wel een lesje of twee van professor Ramsey kunnen gebruiken- maar het belangrijkste was dat ze haar best had gedaan een huiselijke sfeer te creëren. Een veilige bubbel.
Ze plaatste de ovenschaal op het fornuis zodat het hoofdgerecht nog wat kon afkoelen en de pan met kippenbouten op tafel. Ernaast een bakje met chocolate frogs, gewoon omdat dat zo lekker was. De kat wreef zich spinnend tegen haar been en mauwde toen in de richting van de voordeur. 'Perfecte timing,' grijnsde ze naar Luna, die de komst van haar bezoek had aangekondigd. Er werd inderdaad op de deur geklopt. Ylva haastte zich naar het kleine halletje om de voordeur open te trekken zodat niemand langer in de kou moest staan dan nodig. Zodat ze hen kon toelaten n in het warme plekje dat ze voor hen had gemaakt.
[Isabella & Sirius Nephelae]
Gedachteloos draaide ze de kippenboutjes om in de pan. De wind gierde om het houten huisje van haar ouders en druppels begonnen over de ramen te glijden. Ylva was enigszins bezorgd of haar kinderen wel goed aan zouden komen in deze herfststorm, maar goed ze was altijd enigszins bezorgd om haar kinderen. Hoewel dat nooit de trots die ze voor hen voelde zou kunnen overschreeuwen. Ze keerde haar blik van het raam af en focuste haar aandacht weer op de pan. Ze kon niet voorkomen dat haar gedachten afdwaalden, en al snel merkte ze dat ze vurig hoopte dat Marcus op het moment dienst had op Hogwarts. Ze had namelijk zo haar vermoedens dat hij in Hogsmeade woonde en hoe verder hij was verwijderd van haar en haar familie, hoe beter dat voor hen allemaal zou zijn. Een stemmetje begon echter aan haar te knagen. Was het niet Sirius' recht om zijn vader te leren kennen? Al helemaal omdat Isabella dat recht volledig uit handen was genomen? Het belletje van de oven deed haar opschrikken. Dankbaar nam ze de afleiding met twee handen aan, en wel door die in ovenwanten te steken. Ze jaagde een likkebaardende Luna Carina weg zodat ze haar inmiddels goudbruin gebakken pumpkin pasties eruit kon halen. Ylva snoof diens zoete geur op en knikte goedkeurend. Het was nog maar eens zien of het ook echt zou smaken -ze was een uitmuntende astronome maar als het op koken aan kwam zou ze nog wel een lesje of twee van professor Ramsey kunnen gebruiken- maar het belangrijkste was dat ze haar best had gedaan een huiselijke sfeer te creëren. Een veilige bubbel.
Ze plaatste de ovenschaal op het fornuis zodat het hoofdgerecht nog wat kon afkoelen en de pan met kippenbouten op tafel. Ernaast een bakje met chocolate frogs, gewoon omdat dat zo lekker was. De kat wreef zich spinnend tegen haar been en mauwde toen in de richting van de voordeur. 'Perfecte timing,' grijnsde ze naar Luna, die de komst van haar bezoek had aangekondigd. Er werd inderdaad op de deur geklopt. Ylva haastte zich naar het kleine halletje om de voordeur open te trekken zodat niemand langer in de kou moest staan dan nodig. Zodat ze hen kon toelaten n in het warme plekje dat ze voor hen had gemaakt.
[Isabella & Sirius Nephelae]
