Lake Side

Dik ingepakt in zijn coat, wandelde de man in de richting van het meer. Een ijzige wind gleed langs zijn gezicht, het enige deel van zijn lichaam wat niet aangekleed was. Eventjes vroeg hij zichzelf af of hij zijn baard weer moest gaan laten staan al was het alleen nog voor de laatste dagen van deze vervloekte winter. Hij huiverde eventjes, terwijl zijn donkere ogen over het meer gleed dat voor hem uitstrekte. Hij moest eens gaan kijken of de planten die hij nodig had ook daadwerkelijk hier waren. Op een stuk perkament had hij de namen van de planten staan, maar zijn geheugen was goed genoeg om te weten hoe ze heette. Wisp was voor de verandering thuis in het kasteel gebleven, aangezien het veel te koud was voor de kat. Duncan gniffelde eventjes, het beest wilde altijd bij hem zijn, maar als het te koud was, was ze nergens te bekennen.
De oudere man wreef in zijn handen, terwijl hij naar de rand van het meer toe liep. Het deel waar hij stond was voor een deel bevroren, maar daarvoor had hij een oplossing. De meeste zouden hem voor gek verklaren, aangezien hij magie kon gebruiken en gewoon zijn staf zou moeten gebruiken. Maar het feit dat hij een professor was, betekende niet dat hij verplicht was om het te gebruiken. Daarom haalde hij een stok tevoorschijn en met de precisie van een chirurg maakte hij een gat in het ijs. Hij keek door het heldere water heen, maar op het eerste oog kon hij niet vinden wat hij zocht. Dus pakte hij zijn staf er toch maar bij en maakte een sierlijke beweging. Een teleurstellende blik verscheen op zijn gezicht toen er niets gebeurde. Duncan was net van plan om op te staan, toen er iets bewoog onder het water en voordat hij het door had, sloeg een natte plant in zijn gezicht.

&Een Anouk Account