Four dozen of roses, anything for her to notice

Adeline was in een goede bui, iets wat niet vaak voorkwam nadat ze history of magic had gehad. Het was het enige vak waar ze in faalde. Er was niets waar ze een grotere hekel aan had dan dat vak, of nou ja, misschien herbology. Maar voor herbology haalde ze tenminste voldoendes. Tevreden bleef ze even tegen een muurtje aanleunen en sloot kort haar ogen terwijl ze de zonnestralen op haar gezicht liet vallen. Zomer was haar favoriete seizoen, en ze vond het heerlijk om na een schooljaar een aantal maanden zich op het landgoed thuis te bevinden. Zelf haar adelijke 'verplichtingen' konden haar stemming in deze maanden niet verpesten.

Terwijl ze zo stond te genieten van haar herinneringen viel er opeens een druppel op haar gezicht. Verward keek ze naar boven. Waar waren die wolken nou ineens vandaan gekomen? De realiteit kwam snel binnen slaan toen meer druppels volgden. Vlug gleed haar blik over het terrein om een schuilplaats te zoeken maar het enige wat ze zag waren.. de kassen. Zuchtend zette de meid het op een lopen, zich realiserend dat de bui niet snel voorbij zou zijn. Toen ze de deur had gesloten kwam het met bakken uit de hemel, dus ze was net op tijd. Tot haar grote afgunst was er niemand in de kassen om haar gezelschap te houden. Met een dramatische zucht streek ze neer op een nabijstaand krukje.

Al gauw had Adeline een bezigheid gevonden in het oefenen van nonverbal magic. Het was een van haar favoriete dingen om te doen en te oefenen, voornamelijk omdat ze er een aanleg voor leek te hebben. Ze liet allerlei kleine potten naar haar toe vliegen, om ze vervolgens weer terug te laten gaan. Een paar keer was het mislukt, maar dat was gelukkig iedere keer met een schepje of harkje geweest, dat kon geen kwaad. Haar blik vestigde zich op een kleine plant die aan het andere eind van de kas stond. Geconcentreerd lukte het haar om de plant zonder woorden in haar handen te laten vliegen. Net toen ze echter de plant terug wilde plaatsen ging de deur met een schok open. Adeline schrok, en draaide zich gelijk om naar de deur. Natuurlijk moest zij het weer hebben dat de leraar herbology voor haar stond. De plant lag op de grond, zonder dat ze wist of het een waardevol ding was geweest. Zoals iedereen wist was Adeline's plantenkennis miniscuul. "Goedemiddag meneer Barlow," groette ze de man. Na een korte blik geworpen te hebben naar de gebroken pot keek ze hem weer aan. "Mijn excuses voor de plant, het was een tragisch ongeluk."

& Duncan Barlow