You and me, we got big reputations

van **Adeline Villiers** ma dec 24 2018, 00:10

Eindelijk, het was tijd voor ontbijt. Adeline was een morgenmens, wat betekende dat ze tot grote irritatie van de rest van haar kamer altijd vroeg uit de veren was. Er waren nauwelijks dagen dat de meid na 11 uur uit haar bed was, zelfs in het weekend niet. Doordat ze altijd zo vroeg in de grote hal zat voor het ontbijt betekende dat het er vaak relatief rustig was. Zonder gezeur of veel kabaal kon zij haar perfect geroosterde brood eten, precies hoe ze het wilde hebben. Ze wilde gerust met haar vrienden ontbijten, wat ze af en toe ook wel deed, maar dit was haar welverdiende uurtje rust. Het was ook over het algemeen bekend dat je haar absoluut niet moest storen als ze hier in haar eentje zat.

Na de eerste paar pagina's van de krant door te hebben gelezen en ze erachter was gekomen dat er weliswaar niets gebeurd was in de wereld stond ze op, en verliet de grote hal. Deze was inmiddels vrij vol met de andere studenten. Onderweg kreeg ze een paar keer een 'goedemorgen' of 'hallo' toegeworpen, vooral van anderen uit haar huis. Adeline was een meid met aanzien en van status, en zo gedroeg ze zich ook.
Met haar standaard rood gestifte lippen in een klein grijnsje paradeerde de meid door de hallen. Voor haar paar vrije uren op de koude morgen had ze nog niet echt een invulling gevonden helaas. Zoals gewoonlijk liep ze in het midden van de gang, anderen zouden maar aan de kant gaan voor haar. Toen ze haar ogen kort op iemand uit haar jaar had in plaats van voor haar botste er echter iemand hard tegen haar schouder aan. Voor ze zich omdraaide haalde ze kort even haar hand door haar bruine lokken, waarna elke haar weer perfect in plaats zat. 'Excuse you,' sprak ze overdreven waarna ze de persoon even kort bekeek. 'Kun je niet uitkijken waar je loopt?' Snauwde ze vervolgens naar de jongen.

&Evan Castle

Feels like this could be forever right now,
don't wanna sleep cause we're dreaming out loud

van **Evan Castle** ma dec 24 2018, 22:55

Evan onderdrukte de neiging om een sigaret op te steken en zo door de gangen te paraderen. Ezra zou waarschijnlijk de moeite niet eens meer nemen om er iets van te zeggen, maar als hij een leerkracht tegen zou komen, zouden er punten van zijn afdeling afgetrokken worden. En hoewel hij normaal gezien geen zak gaf om dat soort dingen vond hij het toch belangrijk dat zijn house de beker zou winnen. Er was slechts een klein deeltje in hem dat het Cheryl ook nog wel zou gunnen om de beker te winnen, al was het maar om hun ouders versteld te doen laten staan tijdens het avondeten, maar toch wilde hij graag dat Slytherin zichzelf waarmaakte voor wat ze stonden: de beste house in heel het kasteel. Evan snakte inmiddels zo erg naar een sigaret dat hij lichtelijk van het pad veerde zodat hij naar buiten kon gaan. Zijn blik bleef even gericht op de studenten voor hem en hij trok kort zijn wenkbrauwen op toen hij één bepaald meisje herkende. Ze had nogal een aanzien in het kasteel, net zoals hijzelf trouwens. Hij had nog niet met haar gesproken, maar hij wist dat ze groot over zichzelf dacht en dat ze vermoedelijk van adel was. Dat was voor Evan echter geen reden om uit te wijken. Als ze midden in het pad wilde blijven lopen als een verwend kreng zou dat haar duur komen te staan, vooral als ze een jongen zoals hem naderde. En ja hoor, de botsing volgde niet veel later. Zoals verwacht keek ze hem verwijtend aan, haar wenkbrauwen hoog opgetrokken om te laten merken hoe vervelend ze het wel niet vond. “Don’t make me laugh,” zei hij grinnikend tegen haar. “Je loopt midden in het pad alsof je verwacht dat iedereen voor je zal buigen en verwacht dan dat niemand tegen je aanloopt? Drama queen.” Hij rolde met zijn ogen. “Denk maar niet dat ik buig voor types zoals jij. Ik ben niet gauw geïntimideerd door status en zal niet aarzelen je op je plek te zetten als dat nodig zou moeten zijn.” Zo, nu was zij weer aan de beurt.

van **Adeline Villiers** di dec 25 2018, 00:57

Hoe Adeline door de gangen liep was typerend voor haar. Velen zouden haar herkennen aan haar bijna katachtige loopje en haar rode lippen die vaak gevormd waren in een klein grijnsje. Zijzelf noemde het gezond zelfvertrouwen. Anderen zouden een sprank arrogantie kunnen detecteren, al waren deze anderen meestal niet uit haar eigen huis. Ze was nou eenmaal een dame van adel en status, wat voor haar een goede reden was om zich zo te gedragen. Veel kon de meid hier niet aan doen, ze was nou eenmaal zo opgevoed. De Villiers familie stond bekend als een stinkend rijke familie van adel, die ook nog eens een belang legde bij het zijn van een puurbloed wizard of witch. Ze hadden echter wel allemaal een goed hart. Adeline was hier de perfecte voorbeeld van. En om haar eigen normen en waarden te bevestigen waren er gelukkig genoeg die zeiden dat ze ook zielsveel om haar familie en vrienden gaf.

Haar enigszins goede humeur was in één klap omgeslagen toen er iemand tegen haar aan botste. De meesten zouden voor haar aan de kant gaan, maar deze persoon was dat duidelijk niet van plan geweest. Zeker toen ze zag wie er tegen haar aangebotst was stond haar gezicht op onweer. Dit moest zij nou net hebben, kon er niet een wat onzeker eerste jaars tegen haar aan botsen in plaats van een jongen van Slytherin met evenveel zelfvertrouwen en misschien nog wel meer arrogantie? Snauwend had ze hem aangesproken, iets waar hij tot haar grote ergernis enkel om moest grinniken. “Don’t make me laugh,” zei hij grinnikend tegen haar. “Je loopt midden in het pad alsof je verwacht dat iedereen voor je zal buigen en verwacht dan dat niemand tegen je aanloopt? Drama queen.” Terwijl hij kort met zijn ogen rolde had zij haar armen over elkaar heen geslagen en keek ze hem strak aan. “Denk maar niet dat ik buig voor types zoals jij. Ik ben niet gauw geïntimideerd door status en zal niet aarzelen je op je plek te zetten als dat nodig zou moeten zijn.” Eindigde hij. Tijdens zijn gepraat was ze onbewust met haar voet op de grond gaan tikken, het duurde haar te lang.
Zuchtend bekeek ze hem nog even van top tot teen. Zijn woorden en houding vond ze typisch, al was dat hetzelfde bij haar. "Ben je klaar met je speech over morele normen en waarden?" Begon ze ietwat sarcastisch. "Volgens mij loop jij net zo door de gangen beste heer Castle, dus denk maar niet dat je enig recht hebt van spreken." Natuurlijk kende ze zijn naam, Adeline kende iedereen. Andersom ook, al was het maar bij naam, dat was vaak al genoeg. Ze had inmiddels een wat triomfantelijke blik in haar ogen gekregen. "Ik moet wel zeggen, alleen dat je al denkt aan voor me buigen verwarmt mijn hart wel." Sprak ze grinnikend terwijl ze een stap dichter naar hem toe had gezet. En hoewel haar boosheid zeker nog niet van haar gezicht was gevaagd, had ze wel haar gebruikelijke grijnsje terug, nog iets eigenwijzer dan normaal.

Feels like this could be forever right now,
don't wanna sleep cause we're dreaming out loud

van **Evan Castle** di dec 25 2018, 09:45

Ze reageerde weer precies zoals hij verwacht had: enorm bitchy. Zucht. Waarom trok hij dit soort types altijd aan? Het waren oftewel de arrogante dames, oftewel de dames die te snel op hun tenen waren getrapt of… of types zoals de Quidditch chick in Gryffindor. En dan nog die ene chick die zich voor zijn neus had uitgekleed en bij hem in het bad van the Prefect’s Bathroom was gaan zitten. Dat soort types kon hij nog wel appreciëren, maar zo’n chick van Gryffindor die alleen al door haar status dacht dat ze alles kon zeggen en doen wat ze wilde? Nah, daar had hij geen behoefte aan. Al was het grappig, want hij had precies dezelfde attitude. Hij liep niet met een air van arrogantie door de gangen, maar hij kon wel neerbuigend kijken op mensen omdat ze niet dezelfde status hadden als hijzelf. Misschien waren ze toch niet zo verschillend van elkaar. Dat betekende echter niet dat hij het hoefde te pikken als zij haar mond opendeed. Dat was gewoon simpelweg niet hoe hij in elkaar zat. Maar misschien vond ze dat juist wel leuk. “Ik heb dat recht wanneer ik dat recht wil hebben,” sprak hij op een botte toon. “Plus aan de manier te zien hoe anderen letterlijk voor je weg moesten springen, duidt toch wel op het feit dat je aardig in de weg liep. Dat zegt dus niet veel over de manier hoe ik door de gangen liep.” Naar zijn idee had hij redelijk aan de kant gelopen. Oké, hij was een klein beetje meer haar richting op gegaan toen hij zag met wat voor air ze door de gangen liep, maar dat was een detail dat hij voor zichzelf ging houden. De botsing tussen hun was langs zijn kant onvermijdelijk geweest, maar het was leuk om te zien hoe lang hij haar kon testen tot ze haar limiet zou bereiken. En de meesten braken al redelijk snel als hij dat wilde. Toen ze een stap in zijn richting deed, zag hij dit als zijn cue om zijn sigaretten tevoorschijn te halen. Hij pakte er langzaam eentje uit, stak deze op zijn gemak aan en inhaleerde wat rook terwijl ze aan het praten was. Als antwoord blies hij de rook vol in haar gezicht, een kleine grijns om zijn lippen spelend. “Toch nog iets dat dat ijskoude hart van je verwarmt. Ik begon me al zorgen te maken.” Zijn stem droop op het einde van het sarcasme, zijn blauwgrijze ogen op haar gefixeerd. “Ik hoop dat dat uniform van je niet net fris gewassen is. Het kan nog wel eens gaan stinken als je te lang in mijn buurt blijft staan." Hij blies nog wat rook naar haar toe, deze keer doelbewust naar haar kleren. De boodschap achter zijn acties leek hem duidelijk te zijn: flikker een flink eind op.

van **Adeline Villiers** wo dec 26 2018, 16:11

Natuurlijk moest het haar weer gebeuren dat er juist iemand van Slytherin tegen haar aan liep. Meestal ging ze redelijk neutraal met hen om, redelijk netjes, puur om het feit dat er vaak wel een sprankje van gedeeld respect voor elkaar was. Maar deze jongen had net zoveel attitude als haar, en dat kon nog wel eens botsen, letterlijk en figuurlijk. Ze zou moeten oppassen, het laatste wat ze wilde was dat er punten van Gryffindor werden afgetrokken door haar toedoen.

Adeline had nooit een woord met de jongen gewisseld, maar ze wist dondersgoed wie hij was. Hij had net zo'n grote reputatie als zijzelf, en dat zei genoeg. Ze vond niet dat hij veel recht van spreken had over het feit dat zíj als een prinses door de hallen liep als hij zich net zo goed als een prinsesje gedroeg. Soms was het het niet eens waard om op zijn woorden te reageren, en rolde ze enkel even met haar ogen. Hoofdschuddend keek ze hem even kort aan toen hij zei dat ze in de weg liep, ze leek bijna teleurgesteld, bijna. Als er een ding was wat Adeline nooit deed was het wel in de weg lopen, dat hij dat niet wist. "Dat anderen aan de kant gaan voor me is hun keus, ik heb ze nooit gedwongen dat te doen." Zei ze heel rustig. Dat de mensen voor haar aan de kant gingen door haar naam en status hield ze maar even achterwegen, dat was slechts bijzaak voor haar.
Zij die een stap dichter bij hem zette was duidelijk een teken dat het tijd werd voor een sigaret. Toen hij de rook uitblies in haar gezicht trok ze enkel haar wenkbrauwen wat geamuseerd omhoog. De jongen hield het langer bij haar vol dan gedacht, chapeau voor hem. Toen hij zei dat hij zich zorgen om haar begon te maken hield ze kort even een hand op haar hart alsof ze diep geroerd was om zijn waren. Of ze nou sarcastisch waren of niet. "Ik wist niet dat je zoveel om me gaf, ik voel me vereerd." Sprak ze poeslief terwijl haar rood gestifte lippen zich tot een grijns hadden gevormd. Het was eventjes geleden dat ze voor het laatst een sigaret had gehad, maar ze had levenslang in een huis gewoond waar haar vader en broer hadden gerookt, dus ze was het wel gewend. "Maak je je vooral geen zorgen om mijn uniform, zolang het niet erger stinkt dan die van jou overleef ik het wel," glimlachte ze kort. "Ga je mij er ook nog een aanbieden? Dat is wel mooie goedmaker nadat je zo hard tegen me aan bent gelopen."

Feels like this could be forever right now,
don't wanna sleep cause we're dreaming out loud

van **Evan Castle** wo dec 26 2018, 20:13

“Nee, maar je geeft ze wel een grote bek en een snauw zodra ze dan tegen je botsen. Dan wijst toch wel op het feit dat je weldegelijk van ze verwacht dat ze aan de kant gaan,” antwoordde hij met gefronste wenkbrauwen. Qua mensenkennis en gevatte antwoorden vond hijzelf dat hij makkelijk in Ravenclaw had kunnen zitten, die hadden hun woordje ook altijd klaar als het moest. Een goed voorbeeld daarvan was Rin, de Ravenclawer die hij had proberen te bedonderen in zijn favoriete snoepwinkel. Hij probeerde zich altijd zo afstandelijk mogelijk op te stellen naar anderen, maar toch kon hij het niet helpen dat sommigen hun indruk wel achterlieten. Rin, met haar vermogen om zijn pranks zo door te hebben, Ezra, die naar hem geluisterd had en hulp uit onverwachte hoek had aangeboden en Ka’on, de eerste waar hij niet eerst een clash van woorden mee had gehad en die zijn humor redelijk goed leek te kunnen pikken. En zo liet ook dit meisje een indruk op hem achter toen ze niet vies naar hem keek toen hij de rook in haar gezicht blies, maar stevig in haar schoenen voor hem bleef staan. De meeste meisjes met zo’n attitude konden zichzelf heel groot houden totdat het hun te heet werd onder de voetjes, maar dit was wel een chick die van reactie geven wist. En dan was ze ook nog eens een Gryffindor, kon je nagaan. Ze deed hem een beetje denken aan Cheryl, minus de arrogante attitude natuurlijk. “Ik wist het ook niet, het kwam voor mij ook als een totale verrassing aan,” antwoordde hij doodleuk. Hij rolde vervolgens zijn ogen op haar volgende opmerking, maar kon een kleine glimlach nauwelijks onderdrukken. Want hoe hij het ook wendde of keerde: hij begon haar eigenlijk wel te mogen. Als ze zich niet zo prinsesjesachtig gedroeg, that is. “Omdat jij niet uitweek,” zei hij met nadruk tegen haar, maar hield toch zijn pakje sigaretten en zijn aansteker naar haar uitgestoken. “En nu heb je mij toch recht in mijn gevoelens geraakt, hoor. Ik heb vanmorgen nog speciaal aftershave opgedaan zodat ik de stank wat kon verbloemen. Het wordt dus hoog tijd voor een andere aftershave.” Hij zei het op een redelijk dramatische manier, maar het sarcasme droop er nog steeds van af. Hij nam een hijs van zijn sigaret en deed vervolgens een knikje in de richting van de hallen die naar buiten zouden leiden. “Zullen we buiten gaan staan? Dadelijk ga je het mij ook nog verwijten dat je house points krijgt afgetrokken wegens het roken binnen het gebouw. Je hebt me wel weer genoeg vals beschuldigd voor vandaag.” En zonder op haar antwoord te wachten, draaide hij zich al om en liep naar buiten. Als ze mee zou gaan, had hij amusant gezelschap. Deed ze dat niet, dan had hij rust. In beide gevallen was het voor hem een win-winsituatie.

van **Adeline Villiers** wo dec 26 2018, 22:23

Dat de meid verwachtte dat mensen voor haar aan de kant zouden gaan zou ze nooit volledig toegeven, al deed ze het stiekem wel. Haar bestaande arrogantie was een van haar slechtste eigenschappen, en hoewel ze wist dat ze zo uit de hoogte kon doen had ze niet door dat het een soort afweersysteem was wat ze had ontwikkeld. Als je uit haar familie kwam hoorde je sterk in je schoenen te staan, zo stonden de Villiers nou eenmaal bekend. Als ze zich thuis niet zo gedroeg als haar ouders dat wilden -elegant, aristocratisch en zelfverzekerd-, zou ze niet aan hun wil voldoen en had de jonge markiezin een groot probleem. Kort was ze stil, want de jongen had wel gelijk in het feit dat ze verwachtte dat mensen voor haar aan de kant gingen. Al zou ze dat nooit toegeven. "Ik kan enkel hopen dat ze aan de kant gaan, min verwachtingen zijn slechts bijzaak," Even fronste ze even, waarna ze haar schouders ophaalde. "Maar af en toe heb ik gewoon een slecht humeur."

Dat de jongen rookte maakte haar werkelijk niets uit. Integendeel, ze kreeg zelf ook wel zin in een sigaret. Haar halve familie rookte, en Adeline was er zeker ook niet vies van. Hij mocht de rook uitblazen in haar gezicht zoveel hij wilde, zij zou daar niet snel voor wegrennen. “Ik wist het ook niet, het kwam voor mij ook als een totale verrassing aan,” zei hij, en er verscheen een grijns op haar gezicht. "Ik heb dat effect nou eenmaal op mensen." Sprak ze met een kleine knipoog. Ze vroeg uiteindelijk toch maar om een sigaret, want hoe hij doodleuk de rook in haar gezicht blaasde deed haar er bijna naar snakken. Gelukkig stak hij een hand met zijn pakje en een aansteker. Er verscheen zowaar een glimlach op haar gezicht, en tevreden stak ze haar sigaret op. Tijd om te bedanken had ze niet, want hij begon al weer te praten. Toen hij zei dat ze hem gekwetst had kwam er een overdreven geschokte uitdrukking op haar gezicht, nee toch? "We kopen wel een nieuwe voor je." Concludeerde ze schouderophalend, veel meer kon ze er ook niet van maken.

Hij stelde voor om naar buiten te gaan, wat niet eens zo slecht idee was, aangezien ze binnen niet mochten lopen. Veel tijd om een gevat antwoord te geven kreeg ze wederom niet, want de jongen was al gaan lopen. Zuchtend keek ze hem even na, maar volgde hem toen toch. Ze liep een eindje achter hem, en net toen ze nog een haal wilde nemen zag ze in de verte een leraar lopen die haar -helaas- ook had gezien en in snelle pas haar kant op kwam. Adeline was snugger genoeg om te weten dat dit haar que was om het op een rennen te zetten, en ze had de jongen al snel ingehaald. "Zie je buiten!" Riep ze lachend, waarna ze naar buiten rende. Als hij slim was liep hij ook door, want de leraar zat haar achterna. Eenmaal buiten wachtte ze rustig af terwijl ze tegen een halfhoog muurtje aanleunde. "Dat duurde lang," sprak ze met een kleine grijns. "Maar ach, je bent volgens mij niet het sportieve type, niet?" Concludeerde ze nadat ze hem nog eens had bekeken, maar ze kon er ook compleet naast zitten. Ze wilde het eigenlijk niet toegeven, maar ze begon de jongen wel te mogen. Even perste ze haar lippen fronsend op elkaar, waarna ze toch maar een hand uit stak om zich fatsoenlijk voor te stellen. "Adeline Villiers, hoe maakt u het?" Sprak ze grijnzend. Het was wel het minste wat ze kon doen na de peuk die ze had gekregen.

Feels like this could be forever right now,
don't wanna sleep cause we're dreaming out loud

van **Evan Castle** do dec 27 2018, 15:12

Het duurde niet lang voordat het meisje hem opeens inhaalde. Aan de manier hoe ze aan het lachen was, kon hij zien dat hij iets gemist had. En ja hoor, toen hij over zijn schouder keek zag hij het geïrriteerde gezicht van een leerkracht. En aan de uitdrukking op zijn gezicht te zien, herkende hij Evan en wist hij precies wie hij was. Evan blies opzettelijk wat rook in zijn richting en zette het toen ook op een rennen. Hij was niet extreem sportief, maar hij was wel atletisch aangelegd. Dit zorgde ervoor dat hij de leerkracht van zich af kon schudden en dat hij niet veel later buiten stond, waar hij het meisje op een bijna achteloze manier tegen het muurtje zag leunen. “Zegt ze vrolijk terwijl ze voorsprong had gekregen,” zei hij terug met een kleine grijns om zijn lippen, zijn ogen rollend toen ze concludeerde dat hij geen sportief type was. “Tja, ik kan mijn shirt uittrekken zodat je mijn wonderbaarlijke spieren kunt bewonderen, maar dan val je misschien flauw. En dan heb je wéér een reden om me van iets te beschuldigen waar ik niks aan kan doen.” Het was nu ook weer niet dat zijn spieren prominent aanwezig waren, maar hij kon ook niet zeggen dat hij een kippenborstje had. Zijn spieren waren vooral te zien in zijn armen en slechts lichtelijk in zijn borst, maar dat ging hij aan haar niet uitleggen. De kans dat ze hem ooit met ontbloot bovenlijf zou zien, was immers vrij klein. Of ze moesten samen een bad delen in the Prefects Bathroom, iets waar hij haar prima voor in staat zag. Niet per se samen met hem, maar wel om die badkamer binnen te glippen. Hij nam haar hand aan toen ze zich voorstelde als Adeline en grijnsde naar haar. “Evan Castle, tot uw dienst.” Hij had zijn achternaam eigenlijk niet hoeven vermelden omdat meerdere mensen hem leken te kennen via zijn achternaam en niet zijn voornaam, maar hij wilde al even bekakt overkomen als haar. Haar naam klonk in elk geval al adellijk, maar dat was niet vreemd te noemen: ze gedroeg zich ook echt als een meisje van adel. Hij kende haar achternaam echter niet, dus dat wilde zeggen dat haar familie niet bekend was met het zijne. “Van adel?” vroeg hij toch maar voor de zekerheid. Als het zo was, dan zouden er waarschijnlijk ook verwachtingen voor haar zijn binnen haar familie. Het zou in elk geval haar gedrag verklaren. “Laat me raden,” begon hij op een plagerige toon. “Je woont samen met je mammie en pappie in een heel groot huis, je bent stinkend rijk en je ouders leggen druk om je om de toekomstplannen te realiseren die zijzelf nooit konden waarmaken?” Het was heel gemakkelijk om dat soort dingen te concluderen als je zelf uit een adellijke familie kwam. “Je mag blij zijn als ze je partner niet voor je uit gaan zoeken.” Dat klonk wat minder plagerig en zijn wenkbrauwen fronsten zich slechts voor een paar seconden, maar daarna keek hij haar weer neutraal aan.

van Gesponsorde inhoud

You and me, we got big reputations

You and me, we got big reputations van Adeline Villiers ma dec 24 2018, 00:10

icon + karakterkaart :

IC :

7

Posts :

18

Name :

Ro

Re: You and me, we got big reputations van Evan Castle ma dec 24 2018, 22:55

icon + karakterkaart :

IC :

56

Posts :

100

Name :

Freedje

Re: You and me, we got big reputations van Adeline Villiers di dec 25 2018, 00:57

icon + karakterkaart :

IC :

7

Posts :

18

Name :

Ro

Re: You and me, we got big reputations van Evan Castle di dec 25 2018, 09:45

icon + karakterkaart :

IC :

56

Posts :

100

Name :

Freedje

Re: You and me, we got big reputations van Adeline Villiers wo dec 26 2018, 16:11

icon + karakterkaart :

IC :

7

Posts :

18

Name :

Ro

Re: You and me, we got big reputations van Evan Castle wo dec 26 2018, 20:13

icon + karakterkaart :

IC :

56

Posts :

100

Name :

Freedje

Re: You and me, we got big reputations van Adeline Villiers wo dec 26 2018, 22:23

icon + karakterkaart :

IC :

7

Posts :

18

Name :

Ro

Re: You and me, we got big reputations van Evan Castle do dec 27 2018, 15:12

icon + karakterkaart :

IC :

56

Posts :

100

Name :

Freedje

Re: You and me, we got big reputations van Gesponsorde inhoud

You and me, we got big reputations
van Adeline Villiers ma dec 24 2018, 00:10

Re: You and me, we got big reputations
van Evan Castle ma dec 24 2018, 22:55

Re: You and me, we got big reputations
van Adeline Villiers di dec 25 2018, 00:57

Re: You and me, we got big reputations
van Evan Castle di dec 25 2018, 09:45

Re: You and me, we got big reputations
van Adeline Villiers wo dec 26 2018, 16:11

Re: You and me, we got big reputations
van Evan Castle wo dec 26 2018, 20:13

Re: You and me, we got big reputations
van Adeline Villiers wo dec 26 2018, 22:23

Re: You and me, we got big reputations
van Evan Castle do dec 27 2018, 15:12

Re: You and me, we got big reputations
van Gesponsorde inhoud