family time

Aryana had niet eens door hoeveel ze op haar moeder leek. Immers was die al overleden voordat ze de leeftijd had gehad om naar school te mogen. Ze lette vanuit haar ooghoeken een tikkeltje ongemakkelijk op de iets oudere vrouw. Immers was het apart om te weten dat haar moeder’s familie nog steeds leefde en ook op Hogwarts was. Wat betekende dat ze ergens ook haar familie waren, ook al leken ze totaal niet op elkaar. Waarschijnlijk was haar moeder geadopteerd, want haar uiterlijke kenmerken waren totaal anders. Persephone was niet Aziatisch, maar dat was haar moeder wel geweest. Wellicht dat het meisje daar later wat meer uitleg om zou vragen maar eerst moest de docente haar uil ontmoetten, dat was immers het eerste maatje dat ze op deze school had gehad. Zachtjes verklaarde ze dat de vrouw dus haar soort van tante was, waardoor ze Archimedes wel moest ontmoetten, dat zou ze uil vast geen probleem vinden. Immers was hij sociaal. Persephone knikte, en volgde haar met haar ogen terwijl ze voorzichtig dichterbij kwam. ”Ik denk het ja,” zei ze zachtjes, terwijl het meisje twijfelend en een tikkeltje verlegen haar hand had uitgestoken. ”Archimedes? Is dat je uil? Of een vriend?” Glimlachend keek ze de jonge Hufflepuff studente aan waardoor ze haar met twinkelende bruine ogen aan keek. ”Sneeuwuil, hij is erg vriendelijk.” Sprak ze met enige trots. Zachtjes kneep Persephone in de hand van de jonge studente, waarna het meisje in de richting van Owlery liep. Daar waar de uilen woonden, en ook haar eigen sneeuwuil zich vermaakte. Zodra ze in de buurt van de ingang waren, kwam een grote sneeuwwitte uil naar beneden gevlogen waardoor het meisje opgetogen lachte. Ondanks dat het koud was, deed het haar goed om haar gevleugelde vriend te zien. ”Kom hier Archie, voorzichtig!” Sprak ze op een zachte toon waarna de vogel naar haar toe hupste, en ze door haar knieën heen zakte om hem even een zachte aai over zijn kop te geven. Waardoor de uil speels en zachtjes naar haar vinger hapte. Het meisje grinnikte waarna ze Persephone aan keek. ”Archie, Persephone,” Begon ze de introductie waarna ze van de een naar de ander keek. ”Persephone, Archimedes.” Vervolgde ze waarna ze haar tante aan keek met een vrolijke lach op haar gezicht. Immers had het dier wel een gevoel voor humor, al krijste het niet. Hij maakte vaak weinig geluid.