Zachtjes grinnikend keek Persephone naar de ravenclaw leerling die met haar tas in de aanslag naar het vogeltje toesloop. Haar gegrinnik ging over in gelach toen ze de tas over het beestje heen had gegooid en kwam overeind om haar te helpen -met wat moeite door het lachen- en liep naar haar toe toen ze overeind gekomen was. "Wanneer hij naar de dichte kand van de tas vliegt til je je tas op en houd deze goed dicht zodat hij niet wegvliegt," vertelde ze en keek naar de tas die op de grond lag op dit moment met een vogeltje erin.
Come, birdy birdy birdy
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts :: Hogwarts Grounds
Pagina 2 van 3 • 1, 2, 3
Re: Come, birdy birdy birdy
De professor gaf nog wat verdere instructies, waarop Lilianne knikte. Een glimlach kroop om haar lippen bij het rare aan de situatie terwijl ze stapje voor stapje dichterbij het vogeltje kroop. Ze moest zich inhouden om niet in lachen uit te barsten - het was gewoon zo raar, hoe ze hier zat als een kat die zijn prooi probeerde te belagen. Waarom wou ze het vogeltje ook alweer grijpen? Ze wist het al niet meer. Focussen, Lilianne. Ze zette nog één stapje dichter, bleef toen heel even zitten om de afstand in te schatten en sprong toen naar voren. Haar tas gooide ze als een soort net om het plotseling luid piepende vogeltje. Ze duwde haar handen op de grond om zo de tas tegen de grond gedrukt te houden en greens toen ze zag hoe het vogeltje probeerde te ontsnappen maar alleen maar tegen de wanden van de tas kon vliegen. Hebbes.
icon + karakterkaart :
IC :
130
Posts :
149
Name :
Bunny
Re: Come, birdy birdy birdy
worrying means you suffer twice |
Laatst aangepast door Persephone Ichor op do nov 29 2018, 11:32; in totaal 1 keer bewerkt
icon + karakterkaart :
IC :
126
Posts :
205
Name :
celyn
Re: Come, birdy birdy birdy
Lilianne richtte haar bruine ogen op de docente toen die al lachend overeind kwam. Zelf had ze haar lippen in een dunne streep samengedrukt in de moeite die het haar kostte om de tas op de grond gedrukt te houden. Toen zei professor Ichor dat ze hem op moest tillen en goed toe moest houden. Ze haalde even haar wenkbrauwen op, ademde langzaam uit en focuste zich toen op het vogeltje. Oké dan. Ze was benieuwd of ze ervoor kon zorgen dat het beestje niet ontsnapte. Het vogeltje sprong naar boven, en nog eens, en nog eens, maar Lilianne reageerde nog niet. Ze wou zeker zijn, geen risico's nemen. Uiteindelijk hief ze toch razendsnel de tas op toen ze dacht dat de vogel boven was, waarna ze hem toedrukte. Gelukt? Gelukt! De vierdejaars ging in een iets comfortabelere positie zitten en haalde opgelucht adem. Pfoeh. Dat was een gevangen vogeltje. En nu? Gewoon meezeulen in haar tas? Dat kon toch ook moeilijk de bedoeling zijn.