Ze liet haar leerlingen niet vaak essays maken, puur omdat ze zelf de concentratie van een goudvis had en gewoonweg niet kon stilzitten. Dus misschien was het aan de ene kant ook wel goed voor haar dat ze af en toe -dagelijks- achter nifflers aan moest rennen zodat ze niet verdwenen in de tas van een leerling (niet dat dat ooit gebeurt was, echt niet). Nadat ze op zijn schouder getikt had draaide hij zich al snel om en lachte eventjes, waardoor ze doorhad dat hij in iedergeval niet boos was doordat er nu een niffler in zijn tas zat met zijn theelepeltje en hem waarschijnlijk ook nog van zijn werk af gehaald had. “Persephone! Wie had het ook anders kunnen zijn nadat een niffler m’n theelepeltje steelt en zich vervolgens in mijn tas verstopt,” Haar wangen kleurde rood en even wreef ze over de achterkant van haar nek. Een schaapachtige glimlach speelde op haar gezicht en ze keek even naar alle papieren voor zijn neus voordat ze haar mond opende om verder te praten. "Sorry Zahorchak, Miles is nogal een koppige niffler soms en als hij dan een mooie theelepel ziet..." vertelde ze hem en liet haat blik afglijden naar zijn tas waar de donkergrijze niffler nu in zat en glimlachte, als hij een mens was geweest zat hij sowieso met een stoute maar blije grijns op zijn gezicht om een hoekje. "Maar ik kan ze gewoon niet wegstoppen en ze er alleen uit halen wanneer ik les geef over ze" zuchtte ze en zat naast hem neer, ervoor zorgend dat ze niet op een potje inkt of iets anders ging zitten wat van belang was. "Je zou mijn lokaal soms moeten zien," grinnikte ze denkend aan alle keren dat de fwoopers door het lokaal flapperde of, nou, eigenlijk alle wezens die ze in het lokaal kón houden in een hokje kwamen daar bijna dagelijks ook uit, waardoor ze eigenlijk standaard een vlindernetje bij zich zou moeten hebben om ze te vangen wanneer ze uit het lokaal onsnapte. "Ik zal hem uit je tas halen, tenzij je natuurlijk privé spullen erin hebt zitten" ratelde ze en drukte haar lippen op elkaar toen ze het doorhad en rolde met haar bruine ogen doordat ze weer te veel aan het praten was zoals gewoonlijk. Ze haalde een hand door haar haren en grinnikte toen zijn tas een beetje heen en weer wiebelde door het beestje wat op dit moment in de tas verstopt zat, waarschijnlijk verschrikkelijk trots op het feit dat hij nu een mooie lepel had.