Whipped cream

De ogen van Magnolia begonnen te twinkelen, alsof ze zich meteen in het idee kon vinden. Aryana gaf haar een onschuldige blik met haar donkerbruine ogen die vaak bedenkelijk en verlegen stonden. Dit was wellicht over het algemeen buiten haar comfort zone, maar het was een goede manier om de taart te gebruiken. Eten, dat konden ze dus niet. Daarbij was anders het harde werk van de elven in de keuken voor niets geweest. Uiteindelijk stak de oudere Hufflepuff studente haar hand naar haar uit, wel de schone waardoor het jongere meisje die zonder te twijfelen aan pakte. “Welkom Arya Stark bij de club!” Klonk er vrolijk waardoor ze even fronste waarna er een kleine glimlach op haar lippen verscheen. Als ze het zich goed herinnerde ging die opmerking over Game of Thrones, een bekende televisieserie die vele Muggles bekeken. Zelf had ze hem niet zo vaak gezien maar de naam die Magnolia benoemde kwam haar bekend voor. Zodra ze haar idee verder uitlegde leek de derdejaars student er helemaal in mee te gaan. Een grijns verscheen op de lippen van de blondine waardoor de jongere en kleinere brunette haar hoofd even vragend schuin hield. Ze was duidelijk niet de enigste die wel tegen een onschuldig taartgevecht kon. “G E W E L D I G idee! Echt waar!” Was het enthousiaste antwoord, waarna de oudere student haar vinger weer in de slagroom doopte en oplikte. Alsof de sugar rush niets was. Aryana was zelf geen extreme zoetekauw waardoor ze ongemakkelijk naar de ander keek. Ze had de taart wel lekker gevonden als ze niet een halve zak suiker er in hadden gedumpt. Bah, bah en nog eens bah. Uiteindelijk leek de oudere student een plannetje te hebben verzonnen waarna ze knikte en opstond. Haar das werd goed recht getrokken waarna ze sprak. “Ik zal de professor naar hier toe leiden, jij staat achter de deur met een stuk van de taart… laat nog een beetje over voor mij.” Arya knikte meteen waarna ze het stuk slagroomtaart dat was afgesneden voor haar, met zich mee nam. De rest van de taart liet ze liggen, wat was er leuk aan en slagroomtaart gevecht als de anderen niet mee konden vechten?
Verborgen naast de deur nam ze plaats. Waarna ze met twinkelden ogen de gezellige ruimte in keek. Waarschijnlijk zou dit een behoorlijke smeerboel worden, zeker als ze een taartengevecht hielden maar het zou haar ook goed doen om afleiding te hebben. Immers was het niet elke dag de verjaardag van een overleden ouder. Ze had dan wel beide ouders verloren, maar dat betekende niet dat het met de jaren makkelijker werd. Haar moeder zou vast trots zijn geweest als ze haar nu op Hogwarts had gezien. Haar verlegen kleine meisje groeide op en leerde haar wortelen meer kennen, meer over het leven dat haar moeder geleid had als kind en tiener. Toen ze op school zat om te leren over magie. Het was echt wonderbaarlijk. Arya kon niet lang peinzen want voordat ze het wist kwam een van de Professoren tevoorschijn. Zonder twijfel en met een zachte ondeugende glimlach op haar lippen die haar ogen niet geheel bereikten, gooide ze de taart in het gezicht van de Muggle Music Professor. Een van de aardigste Professoren op school. ”Oeps, ik had u niet gezien,” Klonk er geheel onschuldig, al verklaarde de glimlach en ondeugende oogjes natuurlijk het tegendeel.