One Butterbeer Please

Butterbeer was op zijn best als het kokendheet was. Sommige wizards dronken het vloeibare goud enkel koud, maar zij wisten simpelweg niet wat ze misten. Ylva warmde haar handen om de mok die zojuist voor haar was neergezet. Met haar blik op oneindig staarde ze uit het raam, waar een klein laagje condens op zichtbaar was geworden. Ze bestudeerde de druppeltjes die één voor één over het glas biggelde terwijl ze tegen de stoom afkomstig van haar mok blies. Soms moest ze gewoonweg even aan Hogwarts ontsnappen. Het was een plek waar ze was opgegroeid en een plek waar ze oud zou worden, en nu haar kinderen ook op de school zaten, zag ze geen nut meer om het huis buiten Hogwarts te behouden. Iedere feestdag en vakantie werd haast volledig gespendeerd in het kasteel. Dus even tijd voor zichzelf was ook niet altijd verkeerd. Daarbij was er werk aan de winkel. Ze hield van haar werk, maar er zou altijd een honger naar meer informatie aan haar maag blijven rammelen. De hunkering naar het completer maken van de astronomische kennis waarover de wizarding world beschikte had altijd al in haar gezeten. Een tijd geleden had ze besloten voort te boorduren op het werk van haar voorvaderen en dus zat ze vandaag de dag met haar neus in een vijftal verschillende notitieboeken van voorgaande professor Nephelae's. Bewapend met haar scherpe ganzenveer krabbelde ze modernere aanvullingen in de kantlijnen en af en toe maakte ze een overkoepelende notitie op haar eigen perkament. Het was vooralsnog redelijk rustig maar naarmate de tijd vorderde, druppelde steeds meer tovenaars het café binnen. Iedere keer dat het belletje aankondigde dat de deur open zou gaan en er weer een frisse herfstwind mee naar binnen gevoerd zou worden, legde Ylva haar handen stevig op haar werk zodat het niet alle kanten op zou vliegen.

Na een tijdje zette ze haar montuur op tafel en wreef ze in haar ogen. Het liefst zou ze nog wel een paar stevige uren doorpakken, maar vermoeidheid lag zelfs voor een heks op de loer. Met een zucht rekte ze zich uit en besloot dat haar butterbeer aan vervanging toe was en zijzelf aan een pauze. Ze schoof de fragiele boekjes voorzichtig in haar leren tas en liep naar de bar. 'Nog eentje alstublieft,' sprak ze alvorens ze het gepaste bedrag in muntstukken op de laklaag van de bar legde. Terwijl ze op haar bestelling wachtte ving haar oog plotseling twee bekende figuren. Ze glimlachte en nam haar drankje aan om zich in de richting van haar collegiaal te begeven. Het zag ernaar uit dat Persephone zojuist pas was binnengekomen, dus ze dacht niet dat ze zou storen. 'Professors,' groette ze, 'Al klaar met jullie lessen?' Het was een beetje een loze vraag -tenzij de dames hier waren gekomen om iets heimelijks te bespreken terwijl ze eigenlijk les hadden moeten geven, in welk geval Ylva met alle liefde en plezier meedeed- maar ze was nu niet bijzonder goed in small talk. Tenminste, niet nuchter. 'Willen jullie ook?' hief ze vragend haar eigen glas.