Destroyed Property [Marcus]

De man negeerde de blik die hij op zijn korte wand kreeg. Aryana wist niet zoveel van wands maar het was een bekend gegeven dat mensen met een zeer korte wand vaak iets miste in hun karakter. Meneer Morrison hief de emmer weer op en zette hem een eindje dichterbij. Waarna de eerstejaars hem vroeg of ze iets voor hem kon doen. ”Je kan m’n dweil gaan halen.” Antwoordde hij naar een zucht, met een norse toon. Waardoor het meisje hem niet eens meer aan keek. Wat een zure citroen of was het een zure appel? Wat het ook was, hij leek niet aangelegd te zijn voor vriendelijkheid. Zonder er een woord aan vuil te maken en met een aardig portie geduld draaide ze zich weer om in de richting van de gang waar de rest van de spullen van de conciërge waren achtergelaten. Daar had ze zijn dweil ook zien staan. Meteen zochten haar donkerbruine ogen naar de grote steel waarna ze hem op pakte en weer in de richting van de norse man bracht. Tegen de muur zette ze hem neer terwijl ze naar de kandelaar keek. ”Moet ik een van de Professoren halen om de kandelaar weer aan de muur te krijgen?” Ergens had ze gelezen dat er een reparatie spreuk was en de man leek minder spreuken te kennen dan de Professoren op deze school. Wellicht had hij die niet geheel onder controle; echter zei ze dat weer niet.