Self care [open!]

Jaspar was om het op zijn zachtst te zeggen heel geïrriteerd vandaag. Zijn moeder had hem een brief gestuurd met dat ze heel sad was dat ze niet naar huis zouden komen met Kerst, maar dat ze het wel begreep. Natuurlijk was hij uit de lucht komen vallen bij het lezen van die brief. Hij had helemaal niet beslist om hier te blijven, sterker nog hij wilde zeker en vast juist wel naar huis. In zijn gedachten was hij op zoek gegaan naar mogelijke redenen waarom zijn moeder zou kunnen denken dat hij niet naar huis wilde komen, maar hij kon er eigenlijk maar een bedenken. Als hij het zich goed voor de geest kon halen had Irem wel laten vallen dat ze graag dit jaar eens op school zou willen blijven voor Kerst. Natuurlijk had hij helemaal geen idee gehad dat ze dit ook werkelijk meende. Maar als je een en een bij elkaar op telde was dat de som die hij had gemaakt. Irem had hem mooi in de luren gelegd.

Dus met een stevige donderwolk boven zijn hoofd hangend was hij naar de common room gegaan. Daar vond hij niemand minder dan zijn zus, die hij onder elke andere omstandigheden graag zag maar vandaag had ze het wel even mooi verpest. ’So you had the splendid idea to inform mom that we weren’t coming home for the holidays? Freaking great sis, really. Did it ever came to your ignorant mind that I actually wanted to go home?’ Gooide hij eruit. Met fijn geknepen ogen keek hij Irem aan. Wachtend op een antwoord. Hoewel hij het evengoed voelde kriebelen om haar een harde duw te geven.