This is the puke section.
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts Outskirts :: Hogsmeade :: Honeydukes
Pagina 3 van 3• Deel
Pagina 3 van 3 • 1, 2, 3
Re: This is the puke section.
“Dat verbaast me eigenlijk best wel,” zei hij met een grijns tegen haar. “Ik dacht dat ondertussen de hele school me wel kende. Maar mijn naam is Evan, erfgenaam van de Castle-familie en de grootste relschopper binnen Slytherin.” Ezra kon wel klagen over die Oskar, maar Evan wist dat hij veel beter was in herrieschoppen dan die andere kerel. Eigenlijk zouden ze een zaal moeten delen om uit te vinden wie de beste snode plannen had, maar Evan was niet echt het type dat aan bonding deed. Zeker niet met iemand die op vlak van rebels gedrag tonen zijn rivaal zou kunnen zijn. Het gedeelte over de relschopper had hij met een grijns gezegd, maar het gedeelte over het erfgenaam zijn was er uitgekomen met een sarcastisch ondertoontje en door een keertje goed met zijn ogen te rollen. Hij was liever geboren in een familie waarin de vader in Slytherin had gezeten en de moeder in een andere afdeling. Dan zou er tenminste geen druk op hem hebben gelegen om de erfgenaam te worden. Zijn vader nam het heel serieus dat zowel Cheryl als hij het geslacht van Castle zouden voortleven. En dat dan het liefste met een Slytherin aan hun zijde. Dat hij niet uitgehuwelijkt was, wilde niet zeggen dat zijn ouders niet van hem verwachtten dat hij met een Slytherin thuis zou komen. Naar zijn idee was het beter om gewoon niet verliefd te worden zodat hij met dat al niet meer moest dealen, maar om het geslacht van Castle voort te zetten, zou hij dat uiteindelijk toch moeten doen. En als hij niet verliefd werd op een Slytherin zou zijn vader er wel voor zorgen dat hij op de één of andere manier zichzelf kon voortplanten. Eigenlijk waren zijn ouders net sadistische beesten als je er zo over nadacht. Met een zucht om zijn eigen gedachten richtte hij zich weer naar de Ravenclawer. “Goed dan, eerst dat snoep,” beaamde hij. Hij liep voor haar door en vond binnen no time het “normale” snoep en de zuurtjes die ze nu waarschijnlijk al minstens een half uur aan het zoeken was. Om aan te tonen dat het geen prank van hem was, hield hij de achterkant naar haar toe zodat ze de ingrediënten zorgvuldig kon lezen. “Seriously. Ik moet na deze ontmoeting echt eens tijd vrijmaken zodat ik je het interieur en het exterieur van deze winkel kan laten zien. Je zal merken dat je niet altijd spells nodig hebt om van je kwelgeesten af te komen. En je mag altijd hulp aan me vragen als je snoepgoed nodig hebt waarmee ze minstens één dag in de Hospital Wing belanden.” Hij gaf haar een knipoogje en grijnsde vervolgens. Mensen vergiften was immers een hobby van hem.
Evan Castle
Slytherin Student
icon + karakterkaart :
IC :
56
Posts :
100
Name :
Freedje
Re: This is the puke section.
- rin kiritake -
“Dat verbaast me eigenlijk best wel,” reageerde de Slytherin jongen met een grijns. Opnieuw verscheen er kort een frons op Rin's gezicht. “Ik dacht dat ondertussen de hele school me wel kende. Maar mijn naam is Evan, erfgenaam van de Castle-familie en de grootste relschopper binnen Slytherin.” Wat een ego had hij. Het was dat ze totaal niets gaf om mensen waar ze niets mee te maken had. Ze voelde het nut niet om hun namen te onthouden zo lang ze die nergens voor nodig had. “Goed dan, eerst dat snoep,” bevestigde hij. Rin volgde hem door de winkel naar een van de andere schappen. Hij hield het voor haar op een manier dat ze snel de achterkant kon scannen om te zien of het deze keer niet weer een grap was. Zodra alles goed leek te zijn pakte de blondine het zakje van hem aan. “Seriously. Ik moet na deze ontmoeting echt eens tijd vrijmaken zodat ik je het interieur en het exterieur van deze winkel kan laten zien. Je zal merken dat je niet altijd spells nodig hebt om van je kwelgeesten af te komen. En je mag altijd hulp aan me vragen als je snoepgoed nodig hebt waarmee ze minstens één dag in de Hospital Wing belanden.” Het was niet dat ze zich zonder hem niet zou kunnen redden. Sterker nog, alles behalve. Ze had liever niet dat hij haar ging helpen met dat soort plannetjes. Bovendien die knipoog en grijns die hij haar na dat voorstel gaf. Please don't. "Ik red mezelf wel," sprak ze voor ze zich richting de kassa omdraaide. De rij begon ondertussen al kleiner te worden waardoor het niet lang zou duren voor ze aan de beurt was. In haar zakken begon ze te graven naar het kleine buideltje dat ze mee had gekregen om het snoep te betalen. In welke zak had ze dat ook al weer gestopt?
Rin Kiritake
Ravenclaw student
icon + karakterkaart :
IC :
158
Posts :
176
Name :
Anouk
Re: This is the puke section.
Het was de minachtende blik die ze op hem wierp dat het voor hem nog grappiger maakte om zijn opmerkingen te maken. Ze leek het duidelijk niet aangenaam te vinden dat hij op zo’n arrogante manier tegen haar sprak, maar om eerlijk te zijn kon hem dat geen zak schelen. Hij had zich tot dusver nog niet vaak aangetrokken wat iemand van hem dacht en dat ging hij nu ook niet doen. De enige die hem daar een beetje in kon sturen, was zijn zusje. Hoe vaak had ze wel niet met haar ogen gerold en hem sussend aangestoten als hij in haar buurt ruzie probeerde te zoeken? Hij kon zich nog goed herinneren dat toen ze in hun vierde jaar gingen testen of je daadwerkelijk dronken kon worden van Butterbeers ze hem altijd een elleboogstoot gaf als hij te lang in de richting van een groep gasten bleef staren die naar zijn idee iets te verlekkerd naar zijn zusje keken. En die verdomde verloofde van haar was er niet om haar te helpen. Hij wist niet of hij dat op dit ogenblik zo erg moest vinden. Toch wilde hij zien hoe ze zich gedroeg in zijn buurt. Ze had het duidelijk niet leuk gevonden dat ze met de gozer moest trouwen, maar Evan had het gevoel dat er veel meer achter school. En het had allemaal met de zomervakantie voor hun zesde jaar te maken, zo ver was hij dan wel. “Heb je je eigenlijk ooit wel eens naar iémand opengesteld?” vroeg hij haar met een frons op zijn gelaat. “Ik heb het idee dat als ze jou ooit zouden inschrijven voor een blind date dat de jongen in kwestie gillend van je weg zou rennen. Je reageert altijd zo afwerend.” Hij gaf haar echter geen tijd om antwoord te geven, maar stak zijn hand op in een groet naar haar. “Ik zie je buiten wel verschijnen als je eindelijk hebt afgerekend.” En dus voegde hij de daad bij het woord en ging naar buiten, zijn gezicht in de richting van waar hij haar naartoe wilde brengen. Hij wist dat het zich net buiten Hogsmeade bevond, maar hij was weer even vergeten hoe ze ook alweer moesten lopen.
Evan Castle
Slytherin Student