This is the puke section.
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts Outskirts :: Hogsmeade :: Honeydukes
Pagina 2 van 3• Deel
Pagina 2 van 3 • 1, 2, 3
Re: This is the puke section.
Evan grinnikte en rolde met zijn ogen toen ze haar opmerking maakte. “Voor een Ravenclawer ben je aardig dom,” zei hij op een redelijk botte toon tegen haar. “Ik weet niet in welke afdeling ze zitten of met wie je te maken hebt, maar als je iemand een gunst doet, dan verwachten ze juist steeds meer dingen van je. Ze denken dat je makkelijk te manipuleren bent en zullen je gemakkelijk voor hun volgende klusje gebruiken.” Hij haalde zijn schouders op. “Maar hé, als jij denkt dat je er hierna af bent, dan moet je het zelf weten.” De waarheid was dat ze er niet vanaf ging zijn. Niet als ze het juiste snoepgoed mee zou nemen, maar ook niet als ze het verkeerde mee zou nemen. Dus in dat opzicht hoefde hij zich niet slecht te voelen dat hij haar ging bedonderen. Niet dat hij dat deed. Zij had hém in vertrouwen genomen, dat was haar eigen fout geweest. Zijn reputatie was bij de meesten wel bekend en als ze slim was, vertrouwde ze hem beter niet met dit soort dingen. Hij had tot in zijn vierde jaar een hoop pranks met dit soort dingen uitgehaald, iets waardoor hij door sommige studenten nog altijd gehaat werd. Hij vond het allemaal wel grappig. Het deed hem een beetje denken aan de tijd die hij met Cheryl had gespendeerd voordat alles opeens één grote brok ellende werd. Nu kon hij tenminste nog een keertje lachen in plaats van maar steeds serieuze, niet aan zijn karakter grenzende gesprekken te hebben met anderen. Want dat had hij naar zijn idee de laatste tijd iets te veel. “Ah, merk ik daar sluwheid op? Wie weet had de Sorting Hat het verkeerd en ben je gewoon wel een echte Slytherin.” Nah. Slytherins waren niet zo naïef als zij, maar hij ging haar hartje niet breken. “En hier zijn we dan,” zei hij waarna hij zich naar het snoep draaide. “Ik denk dat ze dit bedoelden.” Vanaf de buitenkant leek het op normaal, zuur snoep, maar de waarheid was dat ze gevuld waren met drie mogelijke smaken: kots, oorsmeer of schimmelkaas. Alleen stond dat, in tegenstelling tot bij het andere snoep, niet vergroot op de verpakking. Enkel in kleine lettertjes achteraan ergens tussen de ingrediënten. Dit was speciaal pranksnoep en zijn favoriet tussen al het verschillende snoepgoed. En eentje die het na zo veel jaar nog steeds goed deed, al zei hij het zelf.
Evan Castle
Slytherin Student
icon + karakterkaart :
IC :
56
Posts :
100
Name :
Freedje
Re: This is the puke section.
- rin kiritake -
Rin fronste kort toen de jongen grinnikte en met zijn ogen rolde. “Voor een Ravenclawer ben je aardig dom,” sprak hij behoorlijk bot. De blondine trok een wenkbrauw op. Als je
intelligentie op zoiets baseerde, dan was je pas dom bezig. “Ik weet niet in welke afdeling ze zitten of met wie je te maken hebt, maar als je iemand een gunst doet, dan verwachten ze juist steeds meer dingen van je. Ze denken dat je makkelijk te manipuleren bent en zullen je gemakkelijk voor hun volgende klusje gebruiken.” Hij haalde zijn schouders op. Moest ze hem nou echt duidelijk gaan maken dat hij de domme hier was omdat hij er een compleet verkeerd beeld bij leek te hebben? “Maar hé, als jij denkt dat je er hierna af bent, dan moet je het zelf weten.” Rin rolde een keer met haar ogen. Waarschijnlijk zou ze van hem ook niet af zijn als ze niet zou reageren door hem even op de feiten te wijzen. "Als je denkt dat ik zomaar iedereen gunsten verleen en geen 'nee' kan zeggen heb je het toch echt aan het verkeerde eind," verzuchtte ze alsof ze net de meest simpele dingen aan een kleuter had moeten uitleggen. Eigenlijk was dat ook wel zo, hij was degene die alles de hele tijd verkeerd begreep. “Ah, merk ik daar sluwheid op? Wie weet had de Sorting Hat het verkeerd en ben je gewoon wel een echte Slytherin.” Rin haalde enkel een keer haar schouders op. Het was eerder logica in haar ogen, als ze wisten dat jij het was zorgde het voor meer gedoe. "Als er teveel ambitie op je geforceerd wordt verlies je het," sprak ze zuiver maar ook heel lichtelijk bitter. Altijd aan verwachtingen moeten voldoen zorgde voor een gebrek aan persoonlijke ambitie. Dat was bij haar zeker het geval geweest, waardoor ze ook minder presteerde dan dat ze vroeger onder die druk deed. “En hier zijn we dan,” sprak de Slytherin student uiteindelijk toen ze tot stilstand kwamen bij een van de schappen. “Ik denk dat ze dit bedoelden.” Rin pakte een van de zakjes uit het rek. Van voor zag het er prima uit, net hetgeen wat ze zochten. Echter vertrouwde ze de jongen voor geen meter en besloot niet alleen op de voorkant te oordelen. Haar amberkleurige ogen schoten snel over de tekst op de achterkant en binnen de kortste keren werd haar vermoeden bevestigd. "Ah je bent dus echt een lowlife. Past precies bij de rest van je slechte persoonlijkheid," sprak ze met een koude glimlach voor ze het zakje in zijn handen duwde en zich om draaide. Ze zou eerst maar eens gaan kijken of die rij bij de kassa inmiddels kleiner was geworden. Tenminste, als hij haar nu met rust zou laten.
intelligentie op zoiets baseerde, dan was je pas dom bezig. “Ik weet niet in welke afdeling ze zitten of met wie je te maken hebt, maar als je iemand een gunst doet, dan verwachten ze juist steeds meer dingen van je. Ze denken dat je makkelijk te manipuleren bent en zullen je gemakkelijk voor hun volgende klusje gebruiken.” Hij haalde zijn schouders op. Moest ze hem nou echt duidelijk gaan maken dat hij de domme hier was omdat hij er een compleet verkeerd beeld bij leek te hebben? “Maar hé, als jij denkt dat je er hierna af bent, dan moet je het zelf weten.” Rin rolde een keer met haar ogen. Waarschijnlijk zou ze van hem ook niet af zijn als ze niet zou reageren door hem even op de feiten te wijzen. "Als je denkt dat ik zomaar iedereen gunsten verleen en geen 'nee' kan zeggen heb je het toch echt aan het verkeerde eind," verzuchtte ze alsof ze net de meest simpele dingen aan een kleuter had moeten uitleggen. Eigenlijk was dat ook wel zo, hij was degene die alles de hele tijd verkeerd begreep. “Ah, merk ik daar sluwheid op? Wie weet had de Sorting Hat het verkeerd en ben je gewoon wel een echte Slytherin.” Rin haalde enkel een keer haar schouders op. Het was eerder logica in haar ogen, als ze wisten dat jij het was zorgde het voor meer gedoe. "Als er teveel ambitie op je geforceerd wordt verlies je het," sprak ze zuiver maar ook heel lichtelijk bitter. Altijd aan verwachtingen moeten voldoen zorgde voor een gebrek aan persoonlijke ambitie. Dat was bij haar zeker het geval geweest, waardoor ze ook minder presteerde dan dat ze vroeger onder die druk deed. “En hier zijn we dan,” sprak de Slytherin student uiteindelijk toen ze tot stilstand kwamen bij een van de schappen. “Ik denk dat ze dit bedoelden.” Rin pakte een van de zakjes uit het rek. Van voor zag het er prima uit, net hetgeen wat ze zochten. Echter vertrouwde ze de jongen voor geen meter en besloot niet alleen op de voorkant te oordelen. Haar amberkleurige ogen schoten snel over de tekst op de achterkant en binnen de kortste keren werd haar vermoeden bevestigd. "Ah je bent dus echt een lowlife. Past precies bij de rest van je slechte persoonlijkheid," sprak ze met een koude glimlach voor ze het zakje in zijn handen duwde en zich om draaide. Ze zou eerst maar eens gaan kijken of die rij bij de kassa inmiddels kleiner was geworden. Tenminste, als hij haar nu met rust zou laten.
Rin Kiritake
Ravenclaw student
icon + karakterkaart :
IC :
158
Posts :
176
Name :
Anouk
Re: This is the puke section.
Evan fronste kort met zijn wenkbrauwen toen ze hem terugpakte op zijn woorden. Tja… in zijn boek was het dat als je je voor zoiets simpels boog als het snoep gaan halen voor een groep puur om van hun gezeur af te zijn dat je weldegelijk makkelijk gunsten verleende aan iemand. Natuurlijk had je ook nog ergere dingen in die categorie. Emotioneel of lichamelijk gemanipuleerd worden, bijvoorbeeld. Echter leek ze hem wel het soort meid dat daar redelijk snel achter zou komen en daar een reactie op kon hebben als ze wilde. Hij vroeg zich af of ze dat ook wel zou dúrven. Er was een heel groot verschil tussen weten hoe je ergens op moest reageren en vervolgens ook die actie durven ondernemen dat het verschil kon maken, dat er misschien voor kon zorgen dat iemand je voor de rest gewoon met rust liet. Hij richtte zijn wenkbrauwen kort op toen ze met een bittere ondertoon in haar stem tegen hem sprak over het onderwerp “ambitie”. Daar wist hij alles van, maar hij had niet verwacht dat zij die druk ook kon voelen. Op de één of andere manier had hij oogkleppen op voor dat soort dingen. Mensen vonden hun eigen problemen altijd het ergste en als hij eerlijk was, dacht hij niet dat er ook maar iemand kon zijn die het thuis even slecht had als hijzelf. En dus vroeg hij zich des te meer af wat voor verwachtingen men dan van haar had. Als het over de gewone schoolverwachtingen ging en het feit dat er van haar verwacht werd dat ze goed kon presteren omdat ze in Ravenclaw zat, kon hij daar enkel misnoegd zijn ogen op rollen. Dat was in zijn boek niet ernstig genoeg om bitter over te zijn; er waren wel andere dingen die veel en veel erger waren. Het ging dan ook een beetje langs hem dat ze hem doorhad en voordat hij het wist, kreeg hij het snoep terug in zijn handen gedrukt. Normaal gezien zou hij geërgerd zijn over het feit dat ze hem zo snel door had gehad en dat zijn plan was mislukt, maar nu bleven zijn gedachten malen over hetgeen wat ze had gezegd voordat ze uitvond dat hij een leugenaar was. En dus gooide hij het snoepzakje in een achteloze boog terug in het rek en deed een uitval naar voren zodat hij haar pols vast kon pakken. Niet hard genoeg om haar pijn te doen, maar ook niet zacht genoeg zodat ze zich los kon rukken. “Wat bedoel je daarmee?” vroeg hij aan haar met fronsende wenkbrauwen. “Dat over je ambitie verliezen als er te veel druk op je schouders gelegd werd, bedoel ik. Heb je er soms ervaring mee?” Zijn blik keek haar peilend aan, wachtend op antwoord.
Evan Castle
Slytherin Student