You and me, we got big reputations

Toen hij uitsprak dat er toch echt wel spiermassa onder zijn schooluniform zat liet ze haar blik kort nogmaals over zijn lichaam glijden. Deze bleef hangen bij zijn bovenlichaam, want daar leek toch wel het meeste te zitten, als het er al was. Ze geloofde hem wel, hij was zeker niet lelijk, maar toch verklaarde ze dat ze bewijs wilde hebben voor zijn uitspraken. Bij zijn uitnodiging dat ze vanavond naar de Prefect's bathroom mocht komen om hem te bewonderen schoten haar wenkbrauwen verbaasd omhoog, dat had ze duidelijk niet verwacht. "Deal, vanavond klinkt perfect," sprak ze met een tevreden grijns op haar gezicht. "Dan heb jij ook nog kans om weer eens een vrouwelijke curves te zien." Ze klonk zelfverzekerd, maar met haar uiterlijk mocht dat ook wel. De meeste jongens kon ze makkelijk om haar vinger winden, zeker als ze er wat moeite in stopte. En zolang deze jongen geen verkeerde ideeën zou krijgen maakte ze zich niet zo'n zorgen om vanavond.

Al gauw sloeg het gesprek over op het onderwerp adelijkheid, iets waar Adeline zeer bekend mee was. De meid stelde zich voor met haar titel, die in beide werelden -muggle en wizarding- heel wat betekende. Ze woonde op het enorme landgoed wat bij Ragley hall hoorde, was stinkend rijk en ook nog eens van puurbloed. Met gemak vertelde ze hierover, dit onderwerp lag van nature in haar steegje. Even geïnteresseerd in Evan kaatste ze zijn vraag terug naar hem, waarna ook hij vertelde over zijn familie. Toen hij zijn zusje noemde fronste ze even kort, die kende ze wel. Vaak had ze niet met Cheryl gesproken, maar ze zat wel in haar jaar bij Gryffindor. Ze had eigenlijk nooit de connectie tussen gemaakt, maar dit was wel een aangename verassing. Zelf was ze blij dat ze nog niet uitgehuwelijkt was, dan zou haar laatste beetje vrijheid worden afgenomen. Adeline moest echter niet met iemand anders thuis komen die niet uit het Gryffindor house kwam, dat gold voor haar op dezelfde manier als het voor de jongen gold.
“En jij?” vroeg hij terwijl hij nog een trekje van zijn sigaret nam. “Hebben je ouders jou uitgehuwelijkt?” Adeline was niet uitgehuwelijkt, en ze wist de reden erachter maar al te goed. Sinds haar broer vermist was waren haar ouders extra voorzichtig met haar, en wilden ze enkel een man voor haar vinden die aan al hun exacte eisen voldeed. Daarnaast was ze ook nog eens de erfgenaam van de Villiers familie, wat het nog gecompliceerder maakte. Kort slikte ze even, ze was een tijdje stil geweest voordat ze hem weer aankeek. De herinnering aan haar broer was niet altijd goed, zeker niet op dit soort momenten. "Gelukkig niet, al denk ik niet dat het nog heel lang duurt voordat ze een perfecte match voor me hebben." Begon ze langzaam, terwijl ze haar sigaret uitdrukte tegen de muur. "Mijn 'perfecte' match moet natuurlijk van dezelfde adelijke rang -of hoger- zijn, afstammen van een succesvolle puurbloed familie, en ook nog eens Gryffindor zijn." Vertelde ze zuchtend. Het was wel duidelijk dat de meid genoot van haar vrijheid, en dat was ook een deel van haar welbekende reputatie. "Plus, als je de erfgenaam bent van je familie maakt het alles nog gecompliceerder." Zowat de hele toverwereld was bekend met het tragische verhaal van de Villiers familie en hun vermiste zoon, en ze verwachtte dat Evan het ook wel zou kennen. Ze praatte er niet graag over, puur omdat ze na drie jaar nog steeds niet wist of ze hem nou als overleden moest bestempelen of niet. Ze stond er bekend om dat ze haar emoties niet goed kon verbergen, wat meestal een voordeel was, behalve nu.