The charming truth about charms [Thomas]
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts :: Hogwarts Castle :: Library
The charming truth about charms [Thomas]
van Aryana Miller di dec 11 2018, 18:44
No one ever finds life worth living - one has to make it worth living
Voor een eerstejaars studente had het jonge meisje al een aardige hoeveelheid spreuken geleerd. Niet alleen in de lessen maar ook veel in haar vrije tijd. Aryana las graag boeken, en die in deze wereld waren nog vele malen interessanter dan die in de Muggle Wereld, al zaten er af en toe wel goede verhalen tussen. Natuurlijk waren er ook onderwerpen die het meisje doodeng vond, zoals het lezen over weerwolven en vampiers, in haar wildste dromen had ze niet verwacht dat die wezens werkelijk bestonden. Al was er veel mogelijk op Hogwarts, ze verwachtte niet dat ze ooit die wezens tegen zou komen. Iets dat een enorme opluchting was voor het jonge bruinharige meisje. Met rustige passen was ze de bibliotheek in gelopen, net zoals vele malen ervoor. Het enigste verschil was dat een andere student behoorlijke haast leek te hebben en haar bijna van de voeten liep. Het meisje struikelde half en viel tegen een van de minder stabiele boekenkasten aan. Een grimas trok over het onschuldige gezichtje voordat ze het dreigende gevaar opmerkte. Die van vallende boeken. De eerste wist ze nog te ontwijken door vlug opzij te stappen, maar de berg die zou volgen was zonder twijfel een die ze niet kon voorkomen. Niemand wou onder een berg boeken terecht komen, waardoor ze ineen dook en haar wand er met een geschrokken blik bij pakte. Welke spreuk zou werken, wellicht Protego, al wist ze niet hoe ver die spreuk ging. Een andere mogelijkheid was natuurlijk Arresto Momentum. Dit zou de boeken vertragen, maar ze kon nooit de hoeveelheid in haar eentje aan. Haar handen trilden terwijl ze diep adem hield, en als in slow motion haar wand hief en duidelijk de eerste spreuk uitsprak. ”Arresto Momentum!” De boeken die op haar dreigden neer te komen leken kort in de lucht stil te blijven hangen, maar voor hoelang? Meteen stapte het meisje onder de boeken vandaan terwijl ze met grote ogen naar de rotzooi keek. De andere student had niet doorgehad dat hij met zijn gehaast, een domino-effect had gecreëerd. Alsof ze het niet beter had kunnen timen, vielen de boeken langzaam op de grond terwijl het meisje ineenkromp. Dat ging dan ook echt net goed. Het lawaai zou zonder meer de aandacht van anderen trekken. Beschaamd knielde ze bij de boeken neer, waarna ze die voorzichtig optilde. Er waren er geen beschadigd, zover ze kon zien. Maar alles terug zetten zou tijd kosten. Met een zachte zucht pakte ze er twee op terwijl ze naar de kast keek. Haar bruine ogen alert en een tikkeltje gespannen. Er zouden er toch niet meer vallen?
@Thomas Shelby || words: 437
icon + karakterkaart :
![The charming truth about charms [Thomas] 6j1dOY7](https://i.imgur.com/6j1dOY7.png)
IC :
282
Posts :
317
Name :
Butter
Re: The charming truth about charms [Thomas]
van Thomas Shelby do jan 31 2019, 10:50
Hij zat rustig met wat papieren voor zijn neus in de bibliotheek zijn werk te doen terwijl hij wat leerlingen afkraakte op de fouten die ze hadden gemaakt in hun verslag toen hij een luid kabaal hoorde niet ver van waar hij was. Even twijfelde hij of hij moest opstaan of gewoon moest doen alsof hij niks gehoord had, maar aangezien er verder niemand in de buurt was besloot hij (met een luide zucht) toch maar op te staan om te kijken welke idioot zoveel herrie had gemaakt. Hij had iemand nog wel arresto momentum horen zeggen, maar daar zou hij later nog op terug komen. Al snel was hij daar waar het ongeluk met de eerstejaars gebeurd was en kneep zijn ogen een beetje samen toen hij de ravage zag. Boeken lagen overal op de grond en daartussenin zat een hufflepuff studentje die in haar eerste jaar zat. "Wat ben je in hemelsnaam aan het doen." Het was geen vraag die hij stelde aan de eerstejaars en hij zou haar ook zeker niet anders behandelen in vergelijking met een vijfde of zesdejaars wie hij gewoon uitschold als ze niet deden wat ze moesten doen of het niet op de goede manier deden. Het was zijn probleem niet als het meisje later huilend in de common room zat omdat hij strenger tegen haar was geweest dan wat ze tot nu toe gewend was van de andere leraren op Hogwarts. Hij commandeerde haar dan ook bijna om hem te vertellen waarom er overal boeken op de grond lagen alsof er zojuist een bom ontploft was. Met een zucht wreef hij over zijn voorhoofd en haalde zijn wand uit de binnenzak van zijn jas waarna hij een spreuk mompelde en de boeken langzaam aan weer terug in de boekenkast stonden nadat deze overeind was gezet.
Re: The charming truth about charms [Thomas]
van Aryana Miller do jan 31 2019, 11:09
No one ever finds life worth living - one has to make it worth living
Een paar zware voetstappen kwamen haar kant op, terwijl het meisje twee boeken terug de kast in zette. Haar bruine ogen gleden langs de rest van de lege kast en weer naar de hoop boeken op de grond. Ze had zichzelf behoorlijk kunnen bezeren, als ze niet net op het nippertje een spreuk had uitgesproken, die haar voor ernstigere wonden beschermd had. Al kon ze niet ontkennen dat ze wellicht een enkele blauwe plek was opgelopen, door de botsing met de kast en een of twee boeken die haar toch licht geraakt hadden. De voetstappen hielden stil bij haar waarna een bekende en strenge stem haar oren bereikte. Het meisje draaide zich half naar hem toe terwijl haar donkerbruine onschuldige ogen die van hem vingen. "Wat ben je in hemelsnaam aan het doen." Het was duidelijk geen vraag, meer een commando. Het meisje wreef ongemakkelijk over haar heup heen, die tegen de kast was aangekomen terwijl ze haar mond opende om te reageren. ”Ehm, ik struikelde,” Sprak ze uiteindelijk op een zachte toon met een kleine frons. Ze was niet bepaald in staat om uit te leggen wat er precies gebeurd was, en dit was ook al wel duidelijk genoeg. Waarschijnlijk zou de Professor het niet bepaald een goed antwoord vinden, maar aan de andere kant was het tenminste een eerlijk antwoord. Ze had er niets aan kunnen doen dat iemand had besloten dat hij haast had, en haar van de voeten had gelopen. ”Ik ontweek iemand die haast had, maar lette niet bepaald op.” Legde ze uit nadat de man zuchtend over zijn voorhoofd had gewreven. Ze onderdrukte een grimas, het was namelijk duidelijk dat dit behoorlijk wat materiaal had kunnen beschadigen. De Professor haalde zijn wand tevoorschijn en mompelde een spreuk waardoor de boeken weer terug de kast in werden gezet. Haar bruine ogen gleden even over de planken waarna ze op haar lip beet en de leraar vragend aan keek. Er bestond namelijk een kans dat hij haar nog aan wilde spreken over haar onhandigheid. Professor Shelby kennende, was hij niet bepaald laks. Als er iets was dat hij vond, dan zei hij dit. Zonder er om heen te draaien. Al kon het ook nog wel eens kwetsend overkomen. Gelukkig had ze niet veel moeite de meeste spreuken aan te leren, ze kende er voor een eerstejaars ook al een behoorlijk aantal. Waardoor ze zichzelf in dit geval ook kon behoeden voor verwondingen, die ernstiger waren dan een normale blauwe plek. Aryana raakte ongemakkelijk haar wand in haar zak aan. Haar ogen gleden weer even over de boeken heen, waarna ze er voorzichtig een uit het schap haalde. Ze hield van lezen, en af en toe nieuwe dingen leren voordat er les over gegeven werd, zorgde voor een goede voorbereiding en wellicht zelfs extra punten. Haar donkere ogen gleden van de leraar naar het boek terwijl ze haar schouders vragend ophaalde. Had hij haar nog nodig, of mocht ze verder gaan met lezen en leren?
@Thomas Shelby || words: 479
icon + karakterkaart :
IC :
282
Posts :
317
Name :
Butter
Re: The charming truth about charms [Thomas]
van Thomas Shelby vr maa 08 2019, 12:14
Thomas Shelby schreef:
Met een luid gesnuif keek hij naar de dame voor zijn neus en kneep zijn blauwe ogen een beetje samen op het moment dat ze een boek uit de boekenkast haalde die hij net terug had gezet. "Zet dat boek terug." Bromde hij en sloeg zijn armen over elkaar. Thomas leunde iets dichter naar haar toe zodat niet iedereen in de bibliotheek het zou horen en begon op een lage, bijna dreigende toon tegen haar te spreken. "Als jij denkt dat je hier zomaar me wegkomt omdat je tante een leraar is hier of omdat je net wat meer spreuken kent dan de rest van de klas heeft u het goed mis, mevrouw Miller. Mijn lokaal, zondag ochtend, half acht, we zullen eens zien hoeveel charms je nou echt onder controle hebt." Zei hij en knikte naar haar voordat hij wegliep naar waar hij zat voordat ze zoveel herrie gemaakt had. Ze kon nog naar hem toe als ze hem nodig had, maar op dit moment was hij pissig en dat was dan ook duidelijk aan hem te zien.
Re: The charming truth about charms [Thomas]
van Aryana Miller vr maa 08 2019, 12:45
No one ever finds life worth living - one has to make it worth living
Een luid gesnuif klonk in de buurt van haar toen ze een van de boeken weer uit de kast pakte. Het was in haar ogen geen fout om nieuwsgierig te zijn. Zeker aangezien de wereld van Hogwarts haar nog onbekend was. Haar moeder had Aryana weinig erover kunnen vertellen; zeker omdat ze jong was geweest toen ze was overleden. Niet alleen dat, maar de Witch had veel geheimen gehad die het meisje later in de dagboeken had gelezen die haar waren nagelaten. Een paar strenge, blauwe ogen waren op haar gericht waardoor ze verward naar de Professor keek. "Zet dat boek terug." Bromde hij terwijl hij zjn armen over elkaar heen sloeg. Het meisje beet een tikkeltje nerveus op haar lip terwijl ze hem voorzichtig weer terug plaatste. De man leunde naar haar toe, waardoor ze een stap naar achteren zette en hem met een bedenkelijke frons op haar onschuldige gezicht aan keek. Op een lage bijna dreigende toon begon hij te spreken, een toon die de kleine haren in haar nek overeind deden komen. "Als jij denkt dat je hier zomaar me wegkomt omdat je tante een leraar is hier of omdat je net wat meer spreuken kent dan de rest van de klas heeft u het goed mis, mevrouw Miller. Mijn lokaal, zondag ochtend, half acht, we zullen eens zien hoeveel charms je nou echt onder controle hebt." Haar mond viel open van verbazing, ze kende haar tante nog niet zo lang. Immers had ze nooit veel van de familie van haar moeder geweten. Daarbij had ze nog niet zolang geleden een andere leerling gestopt in het mogelijk verwonden van een ander en daarnaast dit ook nog eens opgebiecht aan twee leraren aangezien ze een spreuk had gebruikt die ze niet had mogen gebruiken. Het was voor haar geen probleem een straf te ondergaan die ze verdiende; maar in dit geval was het gewoon onterecht. Ze deed niet alsof ze beter was dan de rest van de klas, dacht dit niet eens. Het zat niet in haar bloed om hoog van de toren te blazen of op te scheppen. Voordat ze een passelijke reactie kon tonen draaide de man zich scherp om met een kort knikje en verdween hij weer tussen de boekenkasten naar een van de vele zitplekken in de bibliotheek. Aryana wist dat hij boos was, onterecht maar dat zou niets veranderen. Met een trillerig zuchtje keek ze naar de boeken voordat ze zich omdraaide en zonder een boek de grote ruimte weer verliet. Misschien dat haar uil haar op kon vrolijken voordat ze de volgende dag; op zondag de man onder ogen mocht komen.
Het was dan ook geen wonder dat het meisje de volgende ochtend een tikkeltje zenuwachtig, een minuut of vijf te vroeg voor het bekende lokaal van de leraar stond te wachtten. Haar donkerbruine ogen gleden langs de deur terwijl ze haar handen diep in de zakken van haar mantel had gestoken. Ze had net zoals elke normale schooldag haar uniform aangetrokken om tenminste net voor de dag te komen, daarnaast droegen ze dit waarschijnlijk met een reden en had ze geen zin in nog meer berispingen van de leraar in kwestie. Voorzichtig klopte ze op de deur, om aan te tonen dat ze er al was waarna ze wachtte op enig signaal van leven. Haar donkerbruine ogen stonden afwachtend en berekenend. Ze had niet eens de andere van haar House ingelicht over deze onterechte wending door een ongeluk. Iedereen wist dat Professor Shelby streng was. Hopelijk was hij minder pissig dan de dag ervoor. Zodra de deur openzwaaide en de man in kwestie voor haar stond sprak ze een zachte maar heldere begroeting uit. "Goedemorgen Professor," het was en bleef een beleefde Hufflepuff.
@Thomas Shelby || words: 621
icon + karakterkaart :
IC :
282
Posts :
317
Name :
Butter