In hun vijfde jaar was er telkens maar één iets die steeds terugkeerde; SLIJMBALLEN. Iedere professor hield hen voor hoe belangrijk de eindexamens van dat jaar waren. Hun toekomst en carrière gingen ervan af hoe ze dit jaar hun SLIJMBALLEN zouden doen. In het begin van het jaar had iedereen wat gespannen geluisterd naar de dreigingen van de professoren. Na twee maanden begonnen ze die te negeren. Ondertussen waren ze halverwege het schooljaar en begon de angst terug te komen. De vijfdejaars werden overspoeld met huiswerk. Sommige studenten kregen reeds inzinkingen en wilden opgeven.
Emily zat ergens tussenin. Ze had eenmaal de klas verlaten wanneer een professor weer begon te dreigen. Ze had niet alleen kwaad geweest maar ook bang. Gelukkig had haar gedrag geen gevolgen gehad. Door de angst was de Ravenclaw toch wat voorzorgen beginnen nemen. Zo ging ze die week naar de bibliotheek om te studeren. Ze had zich voorgenomen dit wekelijks te doen. De eerste week was altijd de enige week waar ze de moed en energie voor kon ophalen om hetgeen te doen dat ze zichzelf had opgelegd. Dus zat ze nu in de bibliotheek, met muziek in haar oren dat op een MP3 speler leek van Muggles maar die dan gebruikt kon worden op Hogwarts.
Er lagen diverse boeken over haar tafel verspreidt. Af en toe schreef ze in een schrift wat er in de boeken of haar notities stonden om een samenvatting te maken. Het was voornamelijk alle informatie die verspreidt zat over verschillende bronnen en die te bundelen tot één verstaanbaar geheel dat veel energie kostte. Als ze dit kon doen voor juni, dan had ze misschien wat meer ademruimte dan. Emily was diep in haar boeken en muziek verzonken. Ze nam, wat ze dacht, haar pen vast en draaide die rond tussen haar vingers. Ze voelde een energie door haar vingertoppen lopen en besefte te laat dat ze haar toverstok vast had in plaats van een pen. Het meisje zag nog net hoe ze een vonk afschoot naar een medestudent die in de buurt was. Ze had even nodig om te verwerken wat ze net had gedaan. De vonk was echter onschuldig geweest maar het nam niet weg dat ze per ongeluk een medestudent had aangevallen. "Ah shit, het spijt me!", zei ze met een rood aangelopen gezicht en haalde haar oordoppen uit.