Ready for breakfast

Als ze Slytherin als House al leuk had gevonden, dan was dat nu al wel weer veranderd. Arya wist niet wat ze van de oudere student moest maken. Het ene moment was hij bijna aardig en het volgende moment dreigde hij en sleurde hij haar aan haar arm mee. Alsof het nog niet erger kon, vond ze hem ook nog eens eng. Ze kon hem gewoonweg niet vertrouwen waardoor haar toch redelijk onvriendelijke opmerking haar mond verliet voordat ze er erg in had. Gewoon omdat ze zijn toon niet meer aan kon, en bang was. Angst haalde het slechtste in mensen naar boven, en hoewel Arya bekend stond om een zacht karakter, was zelfs zij in staat anderen dan pijn te doen. “Look little girl, I don’t mind you to stand up for yourself, but I don’t like it when you offend my house,” siste hij op een giftige toon waardoor het meisje in elkaar dook. Waarom kon ze nou niet tegen een andere Hufflepuffer aan zijn gebotst en moest het hém zijn! Wat voor een geluk had ze weer, van verdwalen tot het botsten tegen onvriendelijke Wizards aan. Wat had ze gedaan om het universum boos te maken, het was niet alsof ze de meest dappere studente was en zich al op haar plek voelde op Hogwarts. Haar vraag of hij van plan was het wachtwoord van Hufflepuff te stelen, was een oprechte angst van haar. Immers kon ze hem moeilijk lezen. De oudere student balde zijn vuisten, al sloeg hij haar niet. Zijn woede was echter al eng genoeg. “No, why would I do that? The only thing that I will find there is more crybabies. Please just hurry, you are not the only one who is hungry!” Klonk er op een hogere stem, hij was echt pissig. Arya wou bijna een andere opmerking terug maken, maar was nu zo bang dat ze niets anders meer over haar lippen wist te krijgen. Haar mond trilde terwijl ze hem met haar onschuldige ogen aan keek. Tranen verzamelden zich nog meer in de randen van haar ogen terwijl ze die weg knipperde. Ze werd hardhandig bij haar dominante arm vast gepakt, waarna hij haar verder mee sleurde in de richting van de kelders. Het meisje siste in pijn, waarschijnlijk zou het een blauwe plek achterlaten. Arya wist niet zeker of dat zijn bedoeling was, maar ze voelde zich bang en klein. Miezerig zoals een mier zich in de buurt van een stampende voet zou voelen. Bij de tonnen liet hij haar los, waarna het meisje voorzichtig over haar arm wreef, wat was er mis met hem? ”That hurts!” Klonk er uiteindelijk terwijl ze hem met een frons aan keek. ”I don’t understand you, one moment you are seemingly nice and the next you are hurting me.” Zei ze verward terwijl ze nog steeds over haar pijnlijke arm wreef. Alsof dat hem een persoon zou maken die ze zou vertrouwen. Iedereen kon beloftes maken, maar niet iedereen hield zich er aan. Zijn voet tikte hij ongeduldig op de vloer terwijl het meisje voor de tonnen bleef staan. Ze wist niet wat ze moest doen, dus wachtte ze enkel gespannen. Als het erop aan kwam zou ze Hufflepuff niet verraden, wie zei dat hij het toch niet zou zien. Nog nooit had iemand van een andere House hun Common Room gezien, en zij was niet degene die het wachtwoord vrij zou geven. Het koste maar een seconde om zich om te draaien terwijl ze met haar rug naar hem stond. Daarbij ze wou niet met haar rug naar hem toe staan. Hij was moeilijk te voorspellen en dat maakte hem in haar opinie gevaarlijk. Nog steeds tikte zijn voet, maar het meisje sloeg enkel haar armen over elkaar terwijl ze probeerde een oplossing te vinden. Ze zou kunnen kijken of ze de spreuk die Professor Nekrasov tegen de Kneazle had gebruikt zou werken. Een pompoen op zijn hoofd zou moeten voorkomen dat hij mee keek. Maar ze was daar nog niet ervaren genoeg voor, tenminste dat idee had ze. De man stond nog steeds omgedraaid, toch wantrouwde ze hem voldoende om de juiste ton niet aan te tikken. In plaats daarvan tikte ze zonder erover na te denken het deuntje op een verkeerde ton. Een overvloed aan water deed haar tegen de muur botsen met haar hoofd. “Selfish first years of today… No respect… I just wanted to help… this is what I get… pfff thinking that I will steal their password. And for what? Hmmm? Because I am Slytherin? Grmbl… it would not have been a problem with Gryffindor…. Al those little stereotypes hrrrr…” Sprak hij geërgerd terwijl ze de ton had aangetikt. Waarschijnlijk zou dit ook wel aandacht trekken en heel misschien de Slyttherin wel boos maken; maar dat was hij al dus veel erger dan dat zou het hopelijk niet worden. ”I.. wouldn’t trust a Gryffindor either.” Sprak ze terwijl ze haar ogen dichtkneep, haar hoofd bonsde nu. Dit was absoluut niet haar beste idee. ”It is not like you would even think about opening your Common Room if someone of another House possibly would get to know your password,”  Sprak ze op trillende stem terwijl ze de pijn probeerde weg te denken. Nu deed niet alleen haar arm zeer maar ook haar hoofd, wat was het ook al weer met hoofdwonden? Ze knarste met haar tanden, terwijl ze haar ogen sloot tegen de pijn. Huilen deed ze echter niet, haar kleding was doorweekt en nu moest ze niet alleen haar boek pakken maar ook een nieuw droog uniform.