Happiness brings.... [Persephone]

Het was goed om tijd te besteden met familie, zelfs als ze de familie in het begin nog niet had gekend. Immers had haar moeder zich behoorlijk afgezonderd gehouden van deze wereld. Niet omdat ze iets tegen haar opvoeding had gehad, maar omdat ze om een of andere reden zich beter had gevoeld onder de magieloze Muggles. Dit betekende dan ook dat het meisje erg weinig had meegekregen van de mogelijkheden op en rondom Hogwarts. Het was een fantastische plek, die bijzonder gevaarlijk kon zijn. Immers waren er plekken in de school die ze als leerlingen niet moesten willen betreden. Het helpen van Persephone zou haar echter niet in de problemen brengen. Immers had ze haar tante om zich over haar te bekommeren en wist ze zelf ook wel bijna zeker dat de oudere Witch haar geen moeilijke dieren zou geven om mee om te gaan. De Professor keek kort op haar horloge voordat ze weer naar de jonge en kleine studente keek. ”Zullen we maar gaan dan?” Vroeg ze met een grote grijns voordat ze in haar tas grabbelde en een andere appel aan het jonge meisje gaf. Aryana knikte vrolijk terwijl ze deze voorzichtig tussen haar handen ronddraaide. ”Niet zelf opeten, tenzij je nog honger hebt.” De appel was voldoende op de vroege ochtend, waardoor ze deze voorzichtig tussen haar slanke handen geklemd hield en haar tante snel volgde. Hoewel de ander niet al te hard van stapel liep, was het natuurlijk voor kortere benen altijd lastiger om het tempo van volwassenen bij te houden. Toch was het meisje niet langzaam en huppelde ze vrolijk achter de ander aan.