The road towards knowledge [Lev]

De jonge brunette was blij dat de Professor aardiger was dan vele leerlingen hadden gedacht. Hij was niet bewust slecht geweest en eigenlijk ook erg rustig en vriendelijk. De donkerharige jonge man leek veel te accepteren, zolang het natuurlijk niet grens overschrijdend gedrag was. Waardoor het meisje hem niet beoordeelde op de verhalen die in de rondte gingen. Dat had ze eigenlijk ook nooit echt gedaan, maar dit bewees maar weer dat roddels geweldig veel kwaad konden. De Professor haalde een zakhorloge uit een van de zakken in de mantel, waarna hij de tijd bekeek. Aryana wist dat het niet lang meer kon duren voordat ze naar haar volgende les moest. "Ik denk dat we zo weer terug moeten, de lessen eindigen over een paar minuten." Meteen knikte het jonge meisje terwijl ze zich omdraaide in de richting van de ingang, die tevens als de uitgang functioneerde. "De tijd vliegt," mompelde ze met een ligt humoristische toon, immers hadden ze het net over vliegen gehad. "Bedankt Professor Nekrasov," mompelde ze nogmaals oprecht, hem duidelijk aangevende dat ze zijn tijd waardeerde.