Hij had niets gezegd maar een blik zei soms meer dan woorden. Feit dat haar arm onder puisten lekker tegen zijn jas aan schuurde, klonk alles behalve appetijtelijk. Even twijfelde ze om nog eens lekker over haar arm te wrijven terwijl ze zijn jas aan had maar dat zou een stap te ver zijn. De Head Boy had werkelijk de moeite gedaan om zijn jas te halen en deze te geven aan het meisje. Ze was hem dan ook oprecht dankbaar. De sfeer zat nu goed, misschien dat ze haar best zou doen om die zo te houden.
Nadat ze zijn haar goed had gelegd en zij haar spullen had bijeen geraapt (na enkele pogingen) waren ze richting de Hospital Wing vertrokken. De bieb en de ziekenzaal lagen gelukkig op maar enkele gangen van elkaar. Tijdens het stappen realiseerde het meisje zich dat ze haar nog niet had voorgesteld. "Ik merkte het. Ik ben Ezra", stelde de zevende jaars zich voor. Emily glimlachte en knikte enkel. Uiteraard kende ze zijn naam al maar het charmeerde hem dat hij het niet vanzelfsprekend vond dat iedereen zijn naam kende. Toen ze even verder in stilte wandelen merkte ze vanuit haar ooghoeken hoe stijfjes dat de Slytherin naast haar liep. Zijn ogen scanden vluchtig de gangen. De Ravenclaw wilde vragen waarom hij zo schichtig rond zich keek toen er twee professors de bocht om kwamen. Zonder veel na te denken duwde ze Ezra achter een standbeeld, uit het zicht. "We zien er nogal verdacht uit", verklaarde ze terwijl ze wachtte tot de professors voorbij wandelden. Ze had geen zin om uit te leggen hoe en waarom ze aan de blaren kwam op haar arm of in Ezra zijn gezicht. "Alles oké trouwens? Je cocky attitude is plots verdwenen", vroeg ze vervolgens al had ze wel een idee waarom hij er zo gespannen bij liep.
T A G PERSON W O R D S ### N O T E S lil bit of notes right here