And when we're bored we play in the woods.
Pagina 4 van 4• Deel
Pagina 4 van 4 • 
1, 2, 3, 4
Re: And when we're bored we play in the woods.
van Evan Castle wo jan 02 2019, 16:05
Evan hoefde niet over zijn schouder te kijken om te weten dat ze in slaap was gevallen. Hij fronste. En hier zat hij dan weer, als één of andere redder in nood. Well, niet helemaal, want ze had hem vanavond meer moeten redden dan andersom. Maar hij was wel diegene die de wacht nu voor hun beiden hield. En hij merkte op dat hij dat minder haatte dan dat hij dat bij een ander zou hebben gedaan. Hij vond haar oprecht aardig en het feit dat ze niet geaarzeld had om zijn leven te redden toen hij zich in een benarde positie bevond, zorgde ervoor dat hij ook een zeker respect voor haar begon te ontwikkelen. Ze leek met zijn sarcasme en zijn houding die anderen zo afstootten om te kunnen gaan en ze leek hem op sommige momenten zelfs oprecht grappig te vinden. Ze had altijd haar antwoord klaar, maar niet op zo’n manier dat het hem stoorde en Evan merkte dat hij al bij al haar gezelschap sowieso wel geapprecieerd had voor de rest van de avond. En dus vond hij het minder erg om op te blijven zodat hij de wacht kon houden. Hij begon zelf bijna een beetje in te dommelen toen hij opeens geluid hoorde. Omdat het achter hem kwam, wist hij dat het de Quidditch chick was en dus was hij er ook niet verbaasd over toen ze naar buiten ging om haar bezem te halen. Normaal gezien zou hij daar wel een opmerking over hebben gemaakt, maar hij was te moe om daar echt energie aan te besteden. Hij trok zijn wenkbrauw op toen ze zonder pardon tegen hem aan ging zitten, maar merkte op dat hij de warmte die ze met zich meebracht wel apprecieerde. Hij twijfelde kort voor één moment, maar sloeg toen zijn – goede - arm om haar schouders heen en trok het lange gedeelte van zijn uniform wat op zodat hij deze deels om haar heen kon slaan. “Ik had niet helemaal gelogen toen ik aan het begin van de avond zei dat het nog wel eens romantisch kon worden,” zei hij grinnikend tegen haar, maar hij merkte op dat het bloed naar zijn wangen steeg. Het was dan ook letterlijk de eerste keer in zijn leven dat hij zo samen zat met een meisje. Natuurlijk waren er momenten geweest dat ze wel meer bij hem geprobeerd hadden, maar hij had dat altijd afgewimpeld en hun van zich afgeduwd. Dit was de eerste keer dat hij het niet enkel toeliet, maar ook zelf actie ondernam. En ook deze keer kon hij niet zeggen dat hij het echt haatte, hoewel het wel ongemakkelijk was. Verschrikkelijk ongemakkelijk zelfs. “Ik weet hoe dom dat dit klinkt, maar jij bent de eerste die mijn arm om haar schouder heeft liggen. Dus bij deze gefeliciteerd. En geniet er nog maar van, want morgen praten we hier nooit meer over.” Hij zei het met de nodige sarcasme in zijn stem. Als nu die rode gloed van zijn wangen zou willen verdwijnen, was hij pas echt een gelukkig mens. Stomme hormonen.
Evan Castle
Slytherin Student
icon + karakterkaart :
IC :
56
Posts :
100
Name :
Freedje
Re: And when we're bored we play in the woods.
van Ka'on Agard vr jan 04 2019, 20:57
- ka'on agard -
Okay, ze had allerlei soorten reacties verwacht maar dit dan weer niet. Hij had zijn arm om haar schouders heen geslagen en een deel van het uniform daarbij mee genomen tot een soort deken over haar rug. Niet dat ze zou klagen want op het moment kon ze alle warmte appreciëren. Liever ongemakkelijk dan onderkoeld.* “Ik had niet helemaal gelogen toen ik aan het begin van de avond zei dat het nog wel eens romantisch kon worden,” grinnikte Evan. Ook om haar lippen speelde een klein grijnsje. "Stiekem ben je gewoon een seeer," grinnikte ze. Als hij echt een seeer was geweest had hij haar hopelijk wel tegengehouden toen ze op weg waren naar dat geluid. Wie zou immers daar alsnog naar toe gaan als ze wisten wat er zou gaan gebeuren. Dan moest je echt gek zijn. “Ik weet hoe dom dat dit klinkt, maar jij bent de eerste die mijn arm om haar schouder heeft liggen. Dus bij deze gefeliciteerd. En geniet er nog maar van, want morgen praten we hier nooit meer over.” Hey, dat maakte het er voor haar ook niet minder ongemakkelijk. De blondine was al ongemakkelijk genoeg dat ze hem er door niet aan keek, in plaats daarvan door de uitgang van de boom of meer richting haar voeten. Voor zo ver dat ging dan, haar ogen begonnen weer dicht te vallen. Ze was nog steeds behoorlijk uitgeput en had haar slaap nu echt nodig. "Wat schattig," mompelde ze terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder aan legde. Ze had iets nodig om haar hoofd tegen aan te leggen wilde ze kunnen slapen. Op dit moment was Evan's schouder het enige wat in de buurt kwam. Hij moest er maar mee dealen, vanaf nu was zijn schouder haar kussen.
[* dit is Ka'on's nieuwe motto]
[* dit is Ka'on's nieuwe motto]
Ka'on Agard
Quidditch Captain Gryffindor
icon + karakterkaart :
IC :
184
Posts :
222
Name :
Anouk
Re: And when we're bored we play in the woods.
van Evan Castle di jan 08 2019, 15:53
Stel je toch eens voor dat hij een seeer was. Dan zou hij weten wat de toekomst voor hun zou brengen en zou hij op basis daarvan beslissingen kunnen nemen. Dan zou hij in Cheryl’s toekomst kunnen kijken en eventueel veranderingen aan kunnen brengen. Maar goed, hij was geen seeer en misschien was dat maar goed ook. Hij dacht dat het best wel wat stress met zich mee kon brengen als je in de toekomst kon kijken. Hij richtte zijn blik op Ka’on toen ze iets mompelde en merkte op hoe moe ze wel niet was. En zij niet alleen, trouwens. Ook hij was moe, maar hij had beloofd om de wacht te houden. De leegte die hij creëerde door zijn uniform gedeeltelijk om haar heen te slaan, werd opgevuld door het feit dat ze zo dicht tegen hem aangekropen was. Zijn arm lag nu in een vrij ongemakkelijke positie en hij wist dat hij dit niet heel de nacht vol kon houden, maar in elk geval lang genoeg totdat ze in slaap gevallen zou zijn. Ze legde haar hoofd neer op zijn schouder en even was hij verbaasd door het zachte strijken van haar haren tegen zijn wang. Zoals eerder aangegeven had hij nog nooit een arm om een meisje heengeslagen. De enige die hij echt had aangeraakt, was Cheryl en die had hij een knuffel gegeven, maar nooit tegen aangetrokken zodat haar hoofd tegen zijn schouder steunde. Het was vreemd en ongemakkelijk, maar noodzakelijk als ze beiden warm wilden blijven. Evan begon na verloop van tijd kramp te krijgen van de positie waarin ze nu zaten en bovendien begon hij zelf te knikken met zijn hoofd. De vermoeidheid had ervoor gezorgd dat er een waas was ontstaan in zijn hoofd en dus was het gemakkelijker om toe te geven aan de drang om te gaan liggen. Hij merkte vaag op dat hij naar achteren bewoog en dat zijn rug contact maakte met de grond, dat hij de Quidditch chick meetrok met zich naar de grond en dat haar hoofd nu half op zijn schouder, half op zijn borst leunde. Het drong vaag tot hem door dat hij een defensieve spell op moest zetten voor als iemand hun zou aan proberen te vallen, maar daar was hij te moe voor. Zijn uniform had hij weer deels om zichzelf heen geslagen en toen hij zichzelf eindelijk toeliet om zich volledig over te geven aan de slaap begon het inmiddels al tegen de ochtend te worden.
die motto zou ik sowieso hebben als ik verwarmd werd door een knappe jongen lmao
Evan Castle
Slytherin Student
icon + karakterkaart :
IC :
56
Posts :
100
Name :
Freedje