The road towards knowledge [Lev]

Het was tijd voor de gezamenlijke lunch. Een moment van de dag waarop de meeste studenten even rust hadden en konden eten en drinken. Aryana was van plan geweest direct naar een van haar lessen in de richting van de eetzaal te lopen. Echter was ze afgeleid geraakt door de grote bibliotheek met duizenden boeken. Boeken die ze nog nooit had gezien, of tenminste niet herinnerde ooit gezien te hebben. Wellicht had haar moeder enkele exemplaren in het huis gehad, voordat ze was overleden en haar vader alle links met haar moeder probeerde te verbreken. Het elf jarige meisje stopte voor een van de  grote kasten waarna ze langzaam met haar hand over de rug van de oude boeken wreef. Ze waren goed verzorgd, en duidelijk veel gebruikt. Haar donkerbruine ogen die bijna zwart leken in het halfdonker van deze ruimte, gleden over de titels van enkele van deze boeken heen. Sommige boeken  gingen waarschijnlijk over spreuken, anderen over potions. Fantastic Beasts and Where to Find Them van een Newt Scamander, was het boek dat ze uiteindelijk voorzichtig op pakte en twijfelend bekeek. Durfde ze het te openen, niet elk boek bezat kennis die ze wou weten. Kennis naar de dieren die rondom Hogwarts te vinden waren konden echter geen kwaad. Aryana wist dat haar vader haar had weerhouden meer te weten te komen over de magie die ze bezat. Haar moeder was een Witch geweest en net zoals haar had ze magie door haar bloed stromen. Iets dat ze soms zelf wellicht nog vervloekte, het was haar nooit goed bevallen anders te zijn dan de Muggles. Haar hoofd hield ze even in gedachten verzonken schuin waarna ze het boek weer terug zette. Welke gevaren zou haar nieuwe thuis met zich mee brengen, magie was gevaarlijk. Zeker als het op de verkeerde manier werd gebruikt of onbekend was. Dat was waarom ze op school zat, zelf wist ze ook dat ze het niet kon negeren. Daarbij waren haar twee oudere neven waarschijnlijk erg blij met het feit dat ze het huis had verlaten. Geen gekke incidenten meer, geen pestkoppen die haar freak noemden of haar neven buiten sloten. Ze zuchtte diep waarna ze in de richting van de deur liep. Waarschijnlijk zou ze een van deze dagen nog eens terug komen in de bibliotheek. Het was vast een goede plek om in alle rust te kunnen studeren. Aryana had nog veel in te halen op de purebloods. Al was ze vast niet de enigste die een gemixte afkomst had en was opgegroeid tussen de mensen. De normale mensen, al kon ze niet zeggen dat deze wereld abnormaal was als ze er in was opgegroeid. Ze kon haar moeder nu eenmaal niet bestempelen als gek of vreemd. Het was haar moeder geweest. Wellicht nog steeds.

Het zacht ritselende geluid van een gewaad of mantel dat bewoog, deed het meisje omdraaien naar de leraar die om de hoek in de richting van de bibliotheek kwam gewandeld. Het was de Defence Against the Dark Arts leraar. Professor Nekrasov, ze wist niet zeker waar hij vandaan kwam, maar het was duidelijk dat hij niet in Engeland was geboren. Ze wist dat ze waarschijnlijk niet in haar eentje zomaar overal rond mocht lopen al had ze niet het idee dat de bibliotheek verboden terrein was. Niet zoals het bos dat achter Hogwarts te vinden was. "Hallo Professor," Sprak ze op een zachte toon om hem niet te laten schrikken. Want wie zou er nu een eerstejaars in de bibliotheek verwachten terwijl er lunch in de eetzaal te vinden was. Zelf had ze het niet echt op grote menigten en wist ze de weg naar de eetzaal niet alleen te vinden. Wellicht had ze te lang stil gestaan of was ze teveel in gedachten verzonken geweest om de anderen te volgen. Veel sprak ze meestal niet, Aryana had niet het idee dat praten veel op zou lossen. In plaats daarvan was ze vaak rustig en alert. Mensen die luisterden in plaats van spreken, zouden wellicht dingen op vallen. Kennis vergaren over anderen en aangezien ze nieuw was, wist ze dat ze snel meer te weten moest komen. Magie was gevaarlijk, daarvan was ze overtuigd, anders zou haar vader er toch niet zoveel moeite mee hebben gehad en haar moeder nog leven. Dat magie haar leven had gered toen het huis opging in vlammen, daar dacht ze dan ook niet aan. "Mag ik u wat vragen?" Besloot ze uiteindelijk terwijl ze de man aan staarde met haar donkerbruine ogen. Haar haren had ze in een eenvoudige staart vast gemaakt. Het uniform dat ze droeg was netjes en schoon. Ze had er voldoende tijd in gestoken om netjes voor de dag te komen, al kon het bijna ook niet anders. Het uniform dat eenieder van Hufflepuff droeg, viel op tegen haar lichte huid. Geel en zwart, waren de kleuren van het huis. Ze voelde zich nog niet geheel op haar gemak bij de andere Witches en Wizards maar was in ieder geval blij niet bij Slytherin te horen. Dat zou ze nooit vol kunnen houden. "Weet u de weg naar de eetzaal?" Sprak ze uiteindelijk toen het duidelijk was dat hij haar had opgemerkt. Ze wist dat de trappen af en toe veranderde en voordat ze het wist ze hopeloos verdwaald zou zijn. Ze had een goed richtingsgevoel maar zelfs dat kon haar er niet van verzekeren dat ze in een keer de juiste kant op zou lopen. Door het in gedachten verzonken ronddwalen was ze immers bij de bibliotheek gekomen in plaats van de eetzaal.