The road towards knowledge [Lev]

Het was prettig om te weten dat ondanks dat de school groot was, de leraren het beste met de studenten voor leken te hebben. De Professor had haar niet hoeven helpen, haar uit de les hoeven houden en voor eten hoeven te zorgen. Hij had haar inderdaad moeten helpen met het vinden van de Great Hall maar verder had hij haar aan het lot over kunnen laten. Immers was hij niet geheel verantwoordelijk voor het feit dat ze at en dronk, want daarvoor was wellicht het hoofd van haar House. Die in de gaten hield of de kinderen zich aan de regels hielden en ze hielp wanneer dat nodig was. Nadat ze hem bedankte voor zijn aanbod, en alvast nadacht over wat ze met de broodjes die niet gegeten zouden worden kon doen, at het meisje rustig verder. Echter had ze nog vele vragen over de school en nu ze de oudere Wizard toch sprak, besloot ze die ook te stellen. Voorzichtig sprak ze hem aan met een onzekere ‘Professor’, waardoor hij haar meteen met een ietwat vragende blik aan keek. Uiteindelijk besloot ze de vraag te stellen die haar wakker hield s’ nachts. Er zou toch geen spreuk zijn die vuur kon veroorzaken, dat was namelijk behoorlijk beangstigend. "Er zijn meerdere spells die vuur of vuur als bij product veroorzaken," Vertelde hij rustig, alsof het hem niet bang maakte. Vuur was gevaarlijk, zeker als het niet onder controle werd gehouden. Het meisje onderdrukte een rilling terwijl ze haar hoofd even ongemakkelijk schudde. Er waren veel spreuken die ze nog wel kon begrijpen, maar een die vuur kon maken? Nee, dat ging haar te ver. Dat was er een die ze nooit hoopte te leren. Iemand kon leren overleven op scouting in de Muggle wereld, daar leren hoe ze vuur konden maken zonder veel benodigdheden, daarvoor was dus in haar ogen geen spreuk voor nodig en hopelijk zouden Wizards die ook niet veel gebruiken. ”Ben je er bang voor?” Vroeg hij uiteindelijk, waarschijnlijk omdat hij wou weten waar haar vraag vandaan kwam en omdat meerdere mensen bang waren voor vuur. Aryana keek hem aan terwijl ze langzaam knikte. ”Ik heb er niet echt goede herinneringen aan. Een kaars gaat nog, maar groter dan dat..” Verklaarde ze enkel, voor kaarsen had ze geen angst en de haard ging af en toe ook nog. Zolang ze er maar niet recht voor hoefde te zitten. Echt open vuur, of een groot vuur dat gaf haar behoorlijk wat angst en liet haar terug denken aan de nacht waarin haar vader door de rook en de vlammen was omgekomen. Terwijl zijzelf op puur geluk en met haar magie had weten te ontsnappen. Dat was de enigste keer dat een ongeluk, het opkomen van ongecontroleerde magie goed was geweest voor haar.