The road towards knowledge [Lev]

De man leek eindeloos geduld te hebben met het jongere meisje. Zo was ze ergens ook wel benieuwd waar hij had leren koken en wanneer. Het was duidelijk dat hij last had van de uien die hij aan het snijden was waardoor ze even op het antwoord moest wachtten terwijl ze met grote concentratie de ballen deeg van elkaar aan het scheiden was. "Na dat ik klaar was met school ben ik eerst een paar jaar gaan reizen voor ik hier les kwam geven," Verklaarde de Professor, ergens was het best logisch dat hij niet meteen was aangenomen. Immers kwam ervaring met de jaren en was het soms goed om even de rest van de wereld gezien te hebben voordat iemand zich op een taak als deze zou storten. Ze kon zich niet voorstellen terug te keren naar Hogwarts en studenten les te geven, zelf was Aryana daar te verlegen voor. Uiteindelijk begon ze voorzichtig over de twee Professoren die getrouwd waren en weinig tijd voor elkaar leken te hebben. De man vroeg nog even naar de bollen die ze zorgvuldig gemaakt had, en ze gaf enkel aan met een knikje dat ze bijna klaar was. Hierna dacht de leraar over haar voorstel na. Immers kende hij de Professoren en kok vele malen beter dan het jonge kind. "Als ik het aan hem vraag zeker niet maar als jij het zou vragen, dan denk ik van wel. Ze zullen het op prijs stellen, hun laatste date is volgens mij al best een hele tijd geleden geweest." Besloot hij uiteindelijk waardoor het meisje knikte. Hoewel ze niet altijd zichzelf geschikt genoeg voelde om naar een onbekende te lopen en hem of haar iets te vragen zou ze haar stoute schoenen in dit geval wel aan willen trekken. Ze herinnerde zich nog goed hoe druk haar beide ouders waren geweest en hoeveel spijt haar vader had gehad van de tijd die hij zonder zijn vrouw had doorgebracht. Voordat het vuur hem zijn leven had gekost. ”Ik wil het hem wel vragen, maar help jij mij dan als het lukt om het een goede verrassing te houden en ze op de juiste plek te krijgen?” Vroeg ze zacht wetende dat ze het niet alleen klaar kon spelen. Immers was het veel werk en kenden de Professoren haar nog niet zo goed. De leraar draaide zich om en zette een pan op het vuur waarna het meisje hem met intelligente ogen in de gaten hield. ” Zou jij de eieren willen pellen? Hou de pan eerst even onder de koude kraan zodat je jouw handen niet verbrand.” Vroeg hij haar waardoor het meisje kort knikte, het laatste bolletje weg legde en de pan onder het koude water zette. Waarna ze even wachtte voordat ze de eieren begon te pellen. Die nu iets warmer dan haar hand voelden.