Eventjes leek het alsof de tijd stil stond. De vrijheid die hij had terwijl ze op de dansvloer stonden en er steeds een paar blikken hun richting in gingen, het voelde geweldig. Zijn borstkas ging snel op en neer, terwijl hij probeerde zijn ademhaling te regulieren om niet zometeen als een zak aardappels in elkaar te zakken. Zijn hart ging als een bezetene te keer, om zijn bloed regulatie goed te blijven doen, maar hij voelde zich alles behalve vermoeid. Er stond een kleine rode blos op zijn gezicht, wat zijn wat blekere huid accentueerde, door de warmte van de zaal en van het dansen. Hij probeerde zo goed mogelijk de leiding te nemen in de dans, terwijl Sarff om hem heen danste. Oké, nu voor de finale. Hij greep haar vast en met een spierkracht die vele niet achter hem zouden hebben gezocht, gooide hij haar de lucht in. Gelukkig, echt gelukkig, werkte Sarff goed mee en probeerde ze haar evenwicht te behouden. Darcy grijnsde toen er tegen hem gezegd werd dat hij vol met verrassingen zat. "Houd 't leven leuk," zei hij gehaast. Hij liet Sarff zakken en zetten d'r rustig weer op de grond. Zijn zwarte ogen gleden langs haar heen, naar de mensen die stonden te kijken, voordat hij haar weer aankeek. "Iets te drinken?" vroeg hij, zijn spieren begonnen pijn te doen en als hij nog verder ging nu met dansen zou hij waarschijnlijk met een hartaanval op de grond zakken, en dát wilde hij voorkomen.