Where words fail, music speaks
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts :: Hogwarts Castle :: Classrooms
Pagina 4 van 9• Deel
Pagina 4 van 9 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
Re: Where words fail, music speaks
It matters not what someone is born,but what they grow to be
Hij keek bewonderend toe terwijl ze terug een deuntje speelde voordat ze zich weer op hem richtte. "Probeer je handen wat meer te ontspannen en meer met je armen en polsen te spelen dan alleen je handen.", Adrian keek even aangenaam verrast waarna hij zijn spieren letterlijk los schudde voordat hij een nieuwe poging deed. "Je hebt een getraind oog", merkte hij op terwijl hij probeerde te spelen en te praten. Dat bleek een slecht idee te zijn gezien hij meteen fouten maakte. De jongen zweeg een moment terwijl hij het korte deuntje opnieuw en opnieuw speelde. Om de tel speelde hij zes toetsen en drie toetsen tot het bijna een automatische ritme werd. Het was zoals de basis van salsa waar je acht tellen had die je telkens herhaalde. Wanneer de ritme lukte liet hij zijn vingers over de toetsen lopen als een soort dramatisch einde. "Als je het jou ziet doen lijkt het zo simpel", zei hij terwijl hij nogmaals zijn handen los schudde. "Ben ik klaar voor de volgende stap, miss Kiritake?", vroeg hij met een knipoog.
Adrian Parker
Slytherin Student
icon + karakterkaart :
IC :
155
Posts :
170
Name :
Kellogs
Re: Where words fail, music speaks
- rin kiritake -
Ze had moeten weten dat hij haar opmerking over het schaatsen niet helemaal zou laten gaan. Op wat voor manier dan ook, hij zou er op reageren. "Daar zou ik nog niet zo zeker van zijn", zei hij waarna hij haar onverwachts met zijn schouder een duwtje gaf. Rin wiebelde even voor ze haar evenwicht weer terug vond. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze hem vanuit haar ooghoeken aan keek. Haar revenge hier op zou ze nog wel krijgen. Misschien niet nu maar ooit zeker wel. Even later speelde ze een willekeurig deuntje en maakte ze een opmerking over hoe hij speelde. Als je te gespannen speelde kon je behoorlijk last krijgen van je spieren en in het ergste geval zelfs een blessure oplopen. Adrian luisterde gelukkig wel naar haar advies en schudde zijn spieren uit voor hij het nog een keer probeerde. "Je hebt een getraind oog", zei hij tijdens het spelen, waardoor het al snel weer een beetje mis ging. Rin grinnikte zacht. Piano spelen en praten tegelijkertijd was niet de beste combinatie, dat ging alleen als het er heel mechanistisch in getraind was. Na verloop van tijd leek het deuntje Adrian steeds beter af te gaan. "Als je het jou ziet doen lijkt het zo simpel", zei de Slytherin student terwijl hij zijn handen nog een keer los schudde. "Ben ik klaar voor de volgende stap, miss Kiritake?", vroeg hij met een knipoog. Rin rolde even met haar ogen voor ze een knikje gaf. De vraag was alleen; wat was het volgende? Ze had hier van te voren echt niet goed genoeg over nagedacht. Er waren veel dingen die ze kon leren maar de meeste waren eigenlijk wel een aantal stappen te ver. De tijd dat zij deze dingen leerde was zodanig lang geleden dat ze zich er ook niet echt iets van kon herinneren. "Ode aan de vreugde", mompelde ze voor ze het stuk van Beethoven begon te spelen. Het was vrij kort en ook enorm simpel stuk. Vaak een van de eerste dingen die iemand leerde op piano. "Dit proberen?"
Rin Kiritake
Ravenclaw student
icon + karakterkaart :
IC :
158
Posts :
176
Name :
Anouk
Re: Where words fail, music speaks
It matters not what someone is born,but what they grow to be
Terwijl hij speelde merkte Adrian algauw dat dit iets was dat hij zijn volle inspanning zou geven. Met die gedachte kwam hij tot een conclusie. Hij wilde dit niet enkel leren en goed kunnen omdat het altijd al een kinderdroom van hem was geweest. Het was niet omdat het nu eenmaal in zijn nature lag om ambitieus te zijn en alles dat hij leerde goed wilde kunnen. Neen, naast al die redenen was er nog iets belangrijks waarom hij dit wilde kunnen. Waarom hij uren wilde oefenen, met haar. De Slytherin keek kort vanuit zijn ooghoeken naar Rin terwijl ze hem observeerde. Spontaan grijnsde hij en sloeg enkele verkeerde noten aan. Het meisje haar mondhoeken krulden kort om. Ze grinnikte toen hij later nog eens vals speelde toen hij probeerde te praten en te spelen. Adrian kon zich niet herinneren dat hij zich ooit zo comfortabel had gevoeld bij iemand.
Wanneer het deuntje een beetje in zijn vingers zat hield hij ermee op. Zijn spieren verkrampten zich alweer, hij herkende de spanning en wist dat hij maar beter snel een manier moest vinden om te ontspannen. Terwijl hij zijn schouders en polsen losmaakte vroeg hij met een knipoog aan het meisje wat de volgende stap was. Rin draaide met haar ogen waardoor hij kort even grijnsde en terug naar de piano keek. Het bleef even stil tot het meisje sprak en zich rechtte om een stuk te spelen. Adrian keek gefascineerd toe. "Dit proberen?", vroeg ze en hij knikte terwijl hij zich ook rechtte en klaar ging zitten. "Het komt me bekend voor", zei hij en zette zijn vingers aan de toetsen, beseffend dat hij totaal niet wist wat hij moest spelen. "Het ziet er in alle geval simpeler uit dan het eerste dat je met getoond had", zei hij met een grijns voordat hij naar haar keek. "Teach me sensei", zei hij tenslotte en wachtte af.
Adrian Parker
Slytherin Student