Where words fail, music speaks
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts :: Hogwarts Castle :: Classrooms
Pagina 7 van 9• Deel
Pagina 7 van 9 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
Re: Where words fail, music speaks
It matters not what someone is born,but what they grow to be
De jongen ging zitten terwijl Rin enkele akkoorden speelde. Het klonk en zag er doenbaar uit voor hem. Automatisch plaatste hij al zijn handen, klaar om het na te spelen toen ze vroeg om het te proberen. Hij merkte hoe ze ietwat op elkaar waren ingespeeld gezien ze het nogmaals voor hem speelde zonder dat hij het hoefde te vragen. De Ravenclaw speelde het enkele keren vooraleer Adrian het te pakken had. Wanneer hij foutloos het deuntje speelde stapte ze weg. Hij keek om, speelde fouten, en zag hoe ze naar een kast stapte. Met zijn blik terug op de piano gericht speelde hij het deuntje verder, eens traag en eens snel. Rin kwam terug met nu een viool in haar handen, hij stopte spontaan met spelen.
"Piano wordt veel gebruikt als begeleiding bij andere instrumenten dus dat wil ik eens proberen", zijn ogen glinsterden bij het zien van het strijkinstrument. "Je bedoelt dat we een duet gaan spelen?", vroeg hij enthousiast waarna hij zijn handen even los schudde en terug plaats nam voor de piano zoals hij geleerd had. Hij keek even naar het meisje en knikte waarna hij het deuntje terug begon te spelen. Na enkele keren viel Rin in met de viool. Adrian had het altijd al een prachtig instrument gevonden en wilde niets liever dan het ooit zelf leren, wetende hoe moeilijk het was. Om het dan nu hier, met haar, te horen was zo surreëel dat hij even zijn aandacht verloor en fouten begon te maken. "Sorry, laten we opnieuw beginnen", stelde hij voor en grijnsde schaapachtig.
Adrian Parker
Slytherin Student
icon + karakterkaart :
IC :
155
Posts :
170
Name :
Kellogs
Re: Where words fail, music speaks
- rin kiritake -
Het viel te merken dat ze ondertussen aan elkaars handelingen gewend begonnen te raken. Er werd al actie ondernomen terwijl de vraag nog werd gesteld. Het was fijn dat ze zo op elkaar inspeelde want dat hielp ook een beetje bij haar volgende idee. Terwijl Adrian nog even door oefende ging zij haar viool uit haar koffer halen. Het sleuteltje liet ze in het slot dat aan de koffer hing zitten. "Je bedoelt dat we een duet gaan spelen?", vroeg Adrian zodra ze met haar viool kwam aanlopen. Door zijn enthousiasme speelde er al snel een glimlachje rond haar lippen. "Precies", reageerde ze met een kort knikje. Terwijl Adrian opnieuw begon met de akkoorden, verpakte ze de viool en zette ze die netjes tegen zich aan. Zodra ze zijn ritme te pakken had, zette ze haar spel in. Ze bleef goed luisteren en probeerde haar spel hier en daar wat aan te passen aan hoe Adrian speelde. Dat was het uiteindelijke doel van een duet; op elkaar inspelen zodat het een geheel werd. Dat duurde echter niet heel lang, na enkele tientallen seconden maakte Adrian steeds meer fouten. "Sorry, laten we opnieuw beginnen", zei hij dan ook terwijl hij even stopte met spelen. Rin hield haar viool wat naar beneden voor ze een knikje gaf. Na een tijdje stopte de blondine met spelen. "Zou je willen proberen of je er geluid uit krijgt?" vroeg ze, doelend op haar viool.
Rin Kiritake
Ravenclaw student
icon + karakterkaart :
IC :
158
Posts :
176
Name :
Anouk
Re: Where words fail, music speaks
It matters not what someone is born,but what they grow to be
Het deed hem goed om eens zonder moeite te functioneren met een ander. Misschien was dit een stap in de goeie richting, dacht hij. Misschien kon dit een opstap zijn om beter te functioneren in grote groepen, om voor een klas te kunnen staan. Als hij wist hoe hij contact moest leggen zou het misschien beter verlopen, dacht hij. Naïef. De jongen besefte niet dat het zelden zou gebeuren dat hij zo goed kon klikken met iemand. De wereld bestond spijtig genoeg niet uit mensen zoals zij.
Adrian vond zijn focus terug en glimlachte als antwoord op haar knik. Wanneer hij terug de melodie speelde, steeds herhalend, kon hij een glimlach niet onderdrukken. Hij voelde hoe kippenvel over zijn armen kroop wanneer Rin inviel met haar viool. Deze keer probeerde hij zijn aandacht op zijn stuk te houden en maar vaagjes te luisteren wat zij speelde. Na een tijdje vond hij een evenwicht tussen wat hij speelde en luisteren naar haar. Af en toe waagde hij het om op te kijken naar de Ravenclaw, alleen om te zien hoe ze in haar cocon zat. Adrian voelde even zijn grijns verbreden voordat hij terug naar beneden keek. Zo zag hij haar zelden of nooit, ze was volledig in haar element. En net wanneer hij dacht dat hij blind zou kunnen spelen en meer blikken kon werpen, stopte Rin.
Tot zijn verbazing bood ze, ze haar viool aan. "Zou je willen proberen of je er geluid uit krijgt?", had ze gevraagd en Adrian keek even met open mond. "Weet je het zeker?", zei hij met een opgehaalde wenkbrauw terwijl hij recht stond. Uiteraard wilde hij eens proberen viool te spelen. Voorzichtig nam hij het instrument over. Het was een licht ding en even bekeek hij het door het rond te draaien tussen zijn handen. De Slytherin voelde hoe hij terug klamme handen kreeg, bang om het te laten vallen. Vervolgens keek hij naar het meisje. "Euhm, hoe moet ik het houden?", hij wist dat hij het aan zijn kin moest plaatsen. "En hoe moet ik er met de strijkstok over gaan?", hij wilde niets kapot maken. Adrian was zelf linkshandig waardoor hij de viool met zijn rechterhand vasthield en de strijkstok in zijn linkerhand.
Laatst aangepast door Adrian Parker op zo mei 05 2019, 21:03; in totaal 1 keer bewerkt
Adrian Parker
Slytherin Student