Where words fail, music speaks
Expecto Patronum :: RPG :: Hogwarts :: Hogwarts Castle :: Classrooms
Pagina 8 van 9• Deel
Pagina 8 van 9 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
Re: Where words fail, music speaks
It matters not what someone is born,but what they grow to be
Adrian genoot van het korte uitbundig moment van gelach. Zachtjes na-grinnikend gaf hij de viool terug aan het meisje. Datzelfde warme gevoel kwam naar boven toen hij haar oprecht zag lachen. De Slytherin lachte wel vaker, was het in klas, erbuiten of bij haar. Zij daarentegen, het was alsof ze een nog grotere en dikkere muur om zich had waar niemand door kwam of toch zeer moeilijk. Hij had het gevoel dat hij af en toe door een spleet naar binnen kon kijken en een glimp kon opvangen van wie ze kon zijn zonder de muren. De jongen voelde zich echter niet zo speciaal dat hij verwachtte dat ze zich relaxed zou gedragen rondom hem. Al was hij wel blij om te zien dat ze hem ietwat toeliet.
"Als je het geduld hebt van een engel kun je me het ooit leren", voegde hij toe wanneer ze haar viool terug in zijn koffertje plaatste. Adrian keek toe terwijl hij op een bureau zat, zijn benen lichtjes wiebelend over de rand. Nadat hij zijn vraag had gesteld, en die zelf min of meer had beantwoord door voor te stellen om te gaan eten, sprong hij op. Hij volgde Rin door de deur richting de Great Hall. Het was al laat en de meeste studenten waren elders. Zonder veel na te denken volgde hij Rin naar de tafel van Ravenclaw en ging tegenover haar zitten. De tafel was praktisch leeg op enkele studenten na die een heel stuk verder zaten. Hij zag hoe ze even opkeken. De jongen grijnsde, "Het staat nergens geschreven dat het niet mag" en haalde zijn schouders op terwijl hij een bord vulde met eten.
Adrian Parker
Slytherin Student
icon + karakterkaart :
IC :
155
Posts :
170
Name :
Kellogs
Re: Where words fail, music speaks
- rin kiritake -
"Als je het geduld hebt van een engel kun je me het ooit leren", had Adrian gezegd terwijl ze haar viool opborg. Ze had op zich redelijk wat geduld maar de vraag was hoeveel ze precies had. Als iets haar begon te vervelen wist ze dat ze er enorm veel moeite mee had om haar aandacht er bij te kunnen houden. En zonder aandacht kon je niemand iets leren. Vandaar dat ze haar antwoord uit had gehouden en de twee richting de Great Hall waren gelopen.
Eenmaal binnen liep Rin uit automatisme naar de Ravenclaw tafel. Net toen ze wilde gaan zitten besefte ze dat het misschien niet heel handig was aangezien Adrian tot Slytherin behoorde. Adrian leek er wat minder moeite mee te hebben en zat al tegenover haar voor ze de kans kreeg om er op te reageren. "Het staat nergens geschreven dat het niet mag", zei hij. Rin haalde haar schouders, op voor ze ging zitten. Rin volgde zijn voorbeeld en pakte ook wat eten bij elkaar. "Had je niet liever aan de Slytherin tafel gaan zitten?" vroeg ze, ietwat voorzichtig. Waarschijnlijk had hij er minder moeite mee om hier te zitten dan zij zou hebben om daar te zitten maar alsnog.
Eenmaal binnen liep Rin uit automatisme naar de Ravenclaw tafel. Net toen ze wilde gaan zitten besefte ze dat het misschien niet heel handig was aangezien Adrian tot Slytherin behoorde. Adrian leek er wat minder moeite mee te hebben en zat al tegenover haar voor ze de kans kreeg om er op te reageren. "Het staat nergens geschreven dat het niet mag", zei hij. Rin haalde haar schouders, op voor ze ging zitten. Rin volgde zijn voorbeeld en pakte ook wat eten bij elkaar. "Had je niet liever aan de Slytherin tafel gaan zitten?" vroeg ze, ietwat voorzichtig. Waarschijnlijk had hij er minder moeite mee om hier te zitten dan zij zou hebben om daar te zitten maar alsnog.
Rin Kiritake
Ravenclaw student
icon + karakterkaart :
IC :
158
Posts :
176
Name :
Anouk
Re: Where words fail, music speaks
It matters not what someone is born,but what they grow to be
Wat onverschillig haalde ze haar schouders op terwijl ze beiden aan tafel gingen zitten. De jongen vulde zijn bord terwijl hij sprak. Rin volgde zijn voorbeeld. Ze hadden al even zitten oefenen en het was van die middag geleden dat Adrian nog gegeten had. Hij voelde hoe de honger hem plots overviel. "Had je niet liever aan de Slytherin tafel gaan zitten?", hij keek op terwijl hij een hap nam van wat aardappelen. De jongen trok zijn wenkbrauw op. "Er zit hier aangenamer gezelschap", zei hij oprecht terwijl hij naar de Slytherin tafel keek. Enkele tweedejaars zaten aan zijn tafel en een zevendejaars maar verder niemand. Hij nam nog enkele happen en wisselde af met een slok water. Hij dacht nog even aan de brief die hij gekregen had daarnet en glimlachte kort. Zijn vreselijke week was op één avond een stuk verbeterd. "Keren we nog terug naar het muzieklokaal?", vroeg hij nadat hij zijn eten had weggeslikt. Ze hadden grotendeels in stilte gegeten.
Adrian Parker
Slytherin Student